Zwembroek

'Je moet een nieuwe zwembroek', hoorde ik mijn echtgenote vanaf het bedje aan het campingzwembad opmerken. Ik keek om.
'Hoezo een nieuwe zwembroek?', informeerde ik. 'Hij doet het nog prima, toch?'
'Oké, dan niet', klonk het.

Ik hield even in want de ervaring heeft mij geleerd dat de discussie nog niet was beëindigd. Ik ken haar.

'Je loopt straal voor gek', zei ze.

'Wat is er mee aan de hand dan?', vroeg ik.

'Niets', zei ze. 'Hij doet het nog prima, toch?' 

Ik proefde enig cynisme in haar stem.

'Hoezo "voor gek" ', herhaalde ik.
'Je billen hangen er half uit.'

Instinctief trok ik de pijpjes iets naar onderen en duwde het stof tegen mijn benen.

'Zo beter?'
'Nee.'
'Hoezo nee?'
'Je kunt dat stof wel naar beneden trekken, maar je vel blijft hangen.'
'Mijn vel?'
'Bart, de rek is niet alleen uit je zwembroek, maar ook uit je billen.'

'O, dank je. En wat nu?' Ik lonkte naar het twee meter verderop gelegen zwembad.

'Nieuwe zwembroek met strak elastiek. Dat geeft steun. Aan je billen.'

'Oké, ik kijk wel als we weer thuis zijn', zei ik en wilde verder lopen.

'Draai je eens om?' Ze was gloeiende gloeiende nog niet klaar met haar zwembroek-strijd.

Ik draaide ietwat geïrriteerd om.

'Aan de voorkant gaat het ook niet goed hoor.'
'Wat nou weer.'
'Zakt ook.'
'Het zal.' Ik boog naar voren om te kijken.
'Valt hard mee', concludeerde ik.

Ze schudde haar hoofd. 'Valt niet hard mee.'

'Je gaat me nu toch niet weer iets uitleggen over mijn lichamelijke vel-rek?', vroeg ik.

'Heb je daar nog iets verrassends positiefs over te melden dan?' Ze keek me aan zoals ze me vroeger ook vaak aankeek. Ik ontdekte een prettige glimlach op haar gezicht.
Ik glimlachte ernstig terug.

'Zoals gezegd doet alles het nog prima.'

Ik draaide mij om en met een best nog elastische,  jeugdige duik verdween ik in het zwembad....

Bart