Gewiebel...

'Zeg Bert, zou jij straks de caravan willen controleren? Ik heb het idee dat hij niet goed meer vaststaat. Hij wiebelt.'
'Hij wiebelt', herhaalde hij. 'Wanneer wiebelt hij precies?'
'Als hij er zin in heeft. Goh Bert, doe niet zo bijdehand.'
'Lieve schat, het is belangrijke informatie. Het kan zijn dat ik een pootje moet bijdraaien.'
'Nou, dat had ik dus ook al verzonnen. Wanneer ga je het doen?'
'Binnenkort. Ik moet eerst mijn koffie opdrinken, krantje uitlezen, daarna eerst nog stevig op de pot... Laten we zeggen over een uurtje? Kan de caravan dat nog aan? Of bestaat er gevaar op totale instorting.'

'Waar heb je dat aandraaiding? In de disselbak?'
'Schat, wacht nou even. Ik doe dat electrisch. Met de boormachine. Dat kan jij niet, daarvoor moet je enigszins technisch zijn.'
'Dat is echt weer zo'n beschermd mannendingetje. Hoor jezelf. Tot u spreekt ingenieur Jansen vanuit zijn mannenhol.'
'Truus, moet je eens kijken wat je allemaal teweegbrengt met je dadendrang. Ik heb vakantie. Jij signaleert een minuscule probleempje en verwacht dat ik alles laat vallen, op mijn knieën zak en spontaan aan de pootjes begin te draaien.'

'Jansen, ik ken jou. Uitstel en afstel liggen bij jou lepeltje-lepeltje onder de lakens. Je zou die geknapte rubberen ring ook nog vervangen. Weet je nog?' Ze wees naar een stukje rubber wat zielig naast een zinloos ingeslagen haring lag te wachten op de dingen die gingen komen.
'Daar ben ik mee bezig, Truus. Staat op mijn lijstje. Ik moet daarvoor naar een campingzaak want de ringen zijn op.'
'Bert, je kunt dan wel vakantie vieren, maar dat wil nog niet zeggen dat je de boel kan laten versloffen.'

'Pffft, volgens mij verkeren we nu in staat van ruzie. De laatste keer is trouwens al best lang geleden.'
'Man, zwam niet zo.'
'Ik weet het nog precies. Het ging toen over je moeder. Ze vond dat je de verkeerde vent had getrouwd.' Hij stak zijn tong uit.
'Daar ga ik niet op in. Ik ben er zo langzamerhand helemaal klaar mee', mopperde ze.
'Dat meende ik al te horen. Je doet echt vervelend.'

Truus verdween via de voortent in de caravan. 'Hij wiebelt echt', riep ze.
Bert zuchtte, dronk snel de koffie op, vouwde het krantje dicht en liep naar binnen.

'Goede morgen, hier is de Handyman. U heeft een probleempje?', lachte hij. 'Goh, ik voelde een wiebel. Ik denk dat er een poot moet worden aangedraaid.'
'Flauwe zak', schold ze.
'Ik moet u trouwens waarschuwen, mevrouw. Vanwege het spoedeisende karakter van deze klus, heb ik mijn eigen werk uit moeten stellen. Ik ben ondertussen al wel een beetje aan het voorsleutelen.'
'Wat is dit nu weer voor een kul. Ik zie niks.'

'Dat klopt. Het is aan de ontluchting van mijn geplande stoelgang.'

Bart