‘Er kwam net een camper het terrein oprijden, en gróót, niet te geloven’, riep ze toen ze de voortent in kwam lopen.
‘Een Duitser?’, vroeg hij.
‘Nee, een Belg. Tenminste, hij had zo’n rood kenteken.’
‘Dan is het een Belg’, stelde hij vast.
‘Ik denk trouwens dat het hele kasteel deze kant opkomt, en aan de overkant gaat landen.’ Ze wees naar een grote lege plek.
‘Laten we dan maar snel een bakkie doen’, zei hij.
‘Hoezo?’, vroeg ze. ‘Effe gluren, altijd leuk.’ Hij glunderde al bij voorbaat.
‘Vier scheppen koffie, Bert’, riep ze hem na.
‘Tjonge jonge, wat een ding zeg.’ Hij ging even staan om hem goed te kunnen bekijken. ‘Ik denk dat er onderin een vijftig meter wedstrijd-bad is aangebracht, en boven iets van een volleybalveld met honderd zitplaatsen.’
‘Ik zou er best wel een keertje binnen willen kijken’, zei ze.
‘Dan moet je met ze aanpappen. Heb je nog iets leuks te melden?’, vroeg hij.
‘Niet echt. Nou ja, misschien iets over jou ? Dat je hebt gestudeerd voor oud wijf en dat ze op moeten passen met wat ze allemaal tegen jou vertellen. En dat er toiletpapier in de WC hangt.’ Ze gaf hem een knipoog.
‘Wat rijdt hij trouwens heen en weer?’, vroeg ze.
‘Hij heeft zijn schotel omhoog gezet. Kijk maar. Dat ding draait continu rond totdat hij een bruikbaar signaal heeft gevonden.’
‘En dat gaat automatisch? Ik zie verder niemand buiten staan’, stelde ze vast.
‘Dat hoeft niet. Hij moet alleen de camper op een goede plek parkeren.’
‘Kijk, daar gaat ie. Weer een meter. En dat allemaal voor een TV.’ Ze schudde haar hoofd.
‘Volgens mij hebben ze heibel', stelde hij vast. 'Hij zwaait met zijn armen.'
'En zij zit voor het scherm.' Ze stond op om het goed te kunnen zien.
'En dan ben ik een oud wijf?', lachte hij.
'Let op. Hij staat nu goed. De schotel staat stil en hij heeft de raketmotor uitgeschakeld. E.T. is geland', lachte hij. 'De rust is terug.'
'Nou, dat denk ik niet. De TV zal het vast doen, maar dat kasteel komen ze niet meer uit. Hij heeft de ophaalbrug strak voor een metersdikke Hollandse eik gerangeerd.
Bart
