Nostalgie 3-2020

Vive la France (serie 3 2020)

Nostalgie

'Wat is dat voor een ding?', vroeg mijn echtgenote. We zaten voor de caravan in het zonnetje.

'O, dat is die oude wereldontvanger. Die had ik nog. Hij lag in het kistje in de caravan.'

'En die ben je nu aan het recycelen?', vroeg ze.

'Hoezo? Ik kijk of hij het nog doet.' 

Ik had het batterijklepje los gemaakt en peuterde er nieuwe batterijtjes in.

'En dan?' Typische vrouwenvraag. 

'En dan kijk ik of hij het doet. Dat zeg ik toch?'

'Oké, en als hij het dan doet? Wat dan?'

'Schat, je lijkt nu net onze kleindochter. Wat dan? Wat dan? Wat dan?' 

'Ja, wat moet je met dat ding!'

'Gewoon. Luisteren. Dit is nostalgie! Luisteren naar de wereldomroep. Gekraak, gepiep, jankende hond... Tour de France..'

'We hebben toch WiFi? En de wereldomroep bestaat niet meer.  Wat moet je met dat ding!!?'

'Zie het als een cultuurverschijnsel. Kijk schat, hij heeft nog vijf banden!'

'Zomerbandjes?', vroeg ze grappig.

'Laat maar.' Ik prutste het dekseltje er weer op en draaide aan het volumeknopje. Het klikte waarna er een enorm gekraak uit de luidspreker schalde.

'Hij doet het nog!', riep ik boven het kabaal uit. 

'Kan die ook weer uit?'

'Luister dan! Oude tijden herleven!' Ik draaide aan de zenderknop en een vrolijk Arabisch deuntje vulde ons terreintje. 'De wereld uit een kastje!', riep ik enthousiast.

'Bart, alsjeblieft. Zet dat ding uit. Ik word knettergek van dat gekraak.'

'Oké, jij je zin.' Ik draaide aan de knop en met dezelfde klik verstomde het geluid.

'Je bent een cultuurbarbaar', riep ik nijdig.

'Dat zal, maar om een jankende hond te horen heb ik echt geen wereldontvanger nodig.'

Bart.

Schoonmaak

'Mag ik naast u komen liggen?', vroeg een oudere dame. Ze stond gewapend met badtas, handdoek, zonnebril en een enorme strohoed voor mijn ligbedje. 

'Dat mag. Maar dan het linker bed. Rechts is al verhuurd. Mijn echtgenote ligt daar.

'Maar ik zie niemand', stelde ze vast. 

'Dat klopt. Ze is nog aan het stofzuigen.'

'Stofzuigen?'

'Ja, de caravan moest een beurt. U kent het wel.'

'En u hoeft uw echtgenote niet te helpen?' Ze legde haar handdoek op het bed.

'Nee, ik heb mijn werk erop zitten. Ze zei dat ik eens lekker mijn rust moest nemen. U bent alleen?', vroeg ik.

'Mijn man is de auto aan het wassen', zei ze. 'Hij was erg stoffig.'

'Conclusie: wij hebben ons personeel aan het werk.' Ik lanceerde een knipoog.

'Zoiets. Staat u hier al lang?'

'Weekje of vijf. We moeten nog drie weken.' 

'Toe maar acht weken vakantie. Hoe krijg je het op!' Ze schudde haar hoofd.

'Gewoon rustig blijven liggen. Dan gaat het vanzelf.'

'Is dat uw echtgenote? Ze wees naar de ingang.'

'Ja, Hoi schat, ik lig hier!!!' Ik zwaaide.

'Kijk, klaar met de schoonmaak?', vroeg ze.

'Ja.' Toen tegen mij: 'lig je lekker?' Ze klonk niet leuk.

'Hij had zijn werk erop zitten, zei hij net.'  

'Ja, dat klopt. Deze sukkel hier had een pak hagelslag in de caravan laten vallen.'

'O, maar dat had ik hem toch zelf op laten ruimen', zei ze streng.

'Dat moest hij ook. Maar vervolgens schuift hij met de steel van de bezem ook nog een pot aardbeienjam van het aanrecht. En toen heb ik hem de caravan uitgeschopt.'

Bart.

Barbecue

Vive la France (serie3)

Barbecueën

'Ik sprak net François en we mogen op de camping niet meer barbecueën', riep mijn echtgenote. Ze kwam terug van het broodritueel. 

'Mooi!', riep ik terug maar dat schoot meteen ergens in een verkeerd keelgat.

'Ach ja, ik had uit jouw mond ook niet anders verwacht.' Ze legde de zak brood op tafel.

'Lieve schat, ik heb niks met barbecueën. Alleen het woord al.'

'Bart, je hoeft verder geen argumenten aan te voeren. Ik ken het hele boekwerk al uit mijn hoofd.'

'François is een verstandig mens, schat. Hij snapt dat het hardstikke ongezond is. En zeker op een camping.'

'Staat al uitvoerig in jouw anti barbecue boek beschreven. Op bladzijde 248. Hoef ik niet nog eens te horen.'

'Mag ik dan helemaal niks meer zeggen?' Ik voelde me in de hoek gezet.

'Nee. Bedenk maar een alternatief.'

'Oké, komt ie: Kropje sla met bietjes, aardappels, karbonaatje en jus. Tataaaaa.'

'Ja, ik ben gek. Ik wilde het vandaag juist gemakkelijk hebben. Sta ik nóg een uur te koken.'

'Trouwens, thuis ligt ook een boekje. Rechter nachtkastje bovenste laatje.'

'Hoe dan?'

'Trouwboekje. Bladzijde 10: gij zult dagelijks een voedzame maaltijd bereiden opdat uw echtgenoot gezond blijft.'

'Die kan naar de rommelmarkt. Bart, je bent vroeger thuis tot op het bot toe verwend.' 

'Omdat ik een aangeboren pesthekel heb aan dat gepiel met die K barbecue?'

'Omdat je het daarom ook een ander niet gunt.'

'Oké, dan bak je toch iets van een kant-en-klare diepvries pizza? We hebben niet voor niks zo'n bakplaat uit Holland meegesjouwd.'

'Nou dat weer. Man, je verzint ze waar je bijstaat.'

'Nou ja schat, ik gun je je gemak. Bovendien lijkt het wel een beetje op barbecue!'

'Hoezo lijkt dat erop?'

'Heeft dezelfde brandsmaak.'

Bart