Momentje rust

Vive la France(serie4-2020-58)

Rust

'Is je vrouw weggelopen?', vroeg een bekende toen hij mij solo op een bedje aan het zwembad zag liggen.

'Ze is met een buurvrouw naar de Supermarché.'

'Oké, en mócht je of wílde je niet mee', lachte hij.

'Daar moet ik over nadenken. Ik denk dat het achteraf ook niet mocht.'

'Wel lekker, toch?'

'Man, ik geniet met volle teugen. Even geen gezeur aan de kop. Ik hoef gewoon niks. Zo vreemd!' Ik meende het echt.

'Ja, vrouwen kunnen zeuren', zei hij.

'Klopt, en ze zijn er ook nog in gradaties. Normaal, sterk en héél erg ontzettend sterk. Mag jij raden welke ik heb.' 

'Nou, die van mij kan er ook wat van.'

'Wij hebben het zwaar, Kees. En de vrouwen maar klagen.'

'Zo werkt het, Bart. Precies zoals een bekend spreekwoord zegt: als de vrouw is in de broek, waait de wind uit de verkeerde hoek.'

'Blij dat het nu even windstil is', lachte ik. 

'Jouw vrouw ook aan de boodschappen?'

'Nee, die is aan het beeldbellen met haar moeder. En ik voel geen behoefte. Ik hou liever het beeld vast zoals ik ze de laatste keer zag: slapend.'

'Hoe laat is het, Kees?', wilde ik weten.

'Half twee. Verwacht je ze al weer terug?', lachte hij.

'Welnee, ik heb haar wat extra geld gegeven om nog leuk in het dorp rond te neuzen.'

'Jij bent te goed voor deze wereld. Maar als ik me niet vergis, komen ze net de camping opgereden.'

'Dat meen je toch niet serieus?', vroeg ik geschrokken en sprong op.

'Hoeveel heb je haar dan extra gegeven?', vroeg hij.

'Tientje!! Dat heeft ze er dan even snel doorheen gejaagd.'

Bart

De vergeten stekker

Vive la France(serie4-2020-51)

De vergeten stekker..

'En toen vergat hij dus de stekker eruit te halen en trok hij de hele handel aan gort', zei ze. De "ze" was onze campingbuurvrouw die een schroevendraaier kwam lenen.

'Had mijn Bart kunnen zijn. Die heeft ook al een keer zo'n stunt uitgehaald', lachte mijn echtgenote. 'Of niet Bart?'

'Dat was helemáál geen stunt. Een typisch dingetje van miscommunicatie tussen de piloot en de stewardes.'

'Hou toch op man. Je reed weg terwijl de stekker er nog inzat. Even de auto een stukje naar voren zetten. Ik hoor het je nóg zeggen.'

'Jij zei "JA", en toen gaf ik gas.'

'Ik zei "JA" omdat ik schrok. Ik zag die stekker nog vastzitten.'

'En toch zei je "JA".'

Ik zei géén "JA", lachte de buurvrouw. Hij ging gewoon achter het stuur zitten, gaf gas en toen knapte het snoer.'

'En wat nu?', vroeg mijn echtgenote.

'Mijn Harrie gaat nu proberen om de stekker er weer aan te maken.'

'Kan hij dat?', vroeg mijn echtgenote.

'Dat gaan we zien. Het zijn maar dertien snoertjes. Er ze hebben allemaal kleurtjes. Hoe moeilijk kan het zijn!'

'Heel moeilijk', wist mijn echtgenote te melden. 'Bart is twee dagen bezig geweest.'

'Dat is helemaal niet waar schat. Ik had ze in no-time er weer aanzitten.'

'O? Dus je hebt er echt verstand van?', vroeg de buuf.

'Nou ja, verstand, maar in eerste instantie hadden alle dertien kabels weer een plekje in de stekker.' Ik stak mijn tong uit naar mijn echtgenote.

'Ja, en toen ging ik controleren', lachte mijn echtgenote. 'Caravan erachter, stekker erin...'

'O ja, je kunt het natuurlijk controleren of het goed is', riep de buuf enthousiast.

'Ja. En toen ging het mis. Linksaf bleek rechtsaf. De verlichting knipperde en toen hij op de rem trapte ging er licht in de koelkast branden.'

'O? Er zit toch geen lamp in de koelkast?', vroeg de buuf verbaasd.

'Dat dacht ik ook', lachte mijn echtgenote. 'Maar nadat Bart snoertje dertien had vastgeknoopt, zag de wereld er ineens heel anders uit.'

Bart