Ze zag er weer geweldig uit, vond ik. Strak truitje en vanonder haar nèt iets te korte rokje mooie in zwarte nylons verpakte benen.
Ze woonde sinds kort in de buurt en de eerste kennismaking dateerde van de recente buurt-barbecue waarvoor ook zij was uitgenodigd. Deze aantrekkelijk ogende directiesecretaresse was ergens achter in de dertig, en single. Gescheiden.
Ik vond haar wat hautain en tijdens de barbecue had ze zich ook zo gedragen. Aan kluiven had ze een hekel, ze at de kippenpoot met mes en vork, en in plaats van een glaasje witte wijn ‘opteerde’ ze voor een glas sherry.
De wijze waarop ze het glas vasthield was tekenend. Met haar zorgvuldig gemanicuurde vingertoppen met lange rood gelakte nagels omklemde ze op speelse wijze de voet van het glaasje.
Toen ze half in de avond van de barbecue was vertrokken, ze had nog een ‘dingetje’, haalden de vrouwelijke buurtgenoten opgelucht adem . De mannelijke helft hield nog een korte "Carla-terugblik-vergadering" waarbij vooral het kluiven, het ‘dingetje’ en de lange nagels onderwerp waren van een uitgebreide nabeschouwing.
'Hoi Carla !', begroette ik haar vriendelijk.
'Hoi, eh… Bartel was het toch?'.
'Nee hoor, gewoon Bart'.
'Oké dan, Bart', lachte ze.
'Mooie hond heb je, is die van jou ?', vroeg ik.
'Ja, ik heb hem sinds vorige week. Hij is echt mooi hè ?'. Ze keek trots naar haar hijgende en glimmende viervoeter die wat onrustig aan de kont van onze Jack Russel snuffelde.
'Ja, hij is prachtig', beaamde ik, 'Een echte Golden Retriever'.
'Het is een tophond', zei ze trots. 'En één met papieren'.
'Hoe heet hij ?', vroeg ik.
'Duke. Zijn vader was Duits en zijn moeder Engels kampioen'.
Ik aaide hem over zijn mooie lijf.
'Heb je zijn prachtige kop gezien, Bartel ?,en zijn poten en zijn staart ?. Hij kreeg bij de keuring het zeldzame predicaat “uitmuntend”. Ze pakte het puntje van de staart en trok hem op. Het haar was mooi in lijn geknipt en viel precies goed.
'En dan zijn bloedlijn, ook die is fenomenaal !'. Ik boog iets, keek en knikte. Tja, de bloedlijn.
'Ik vind dat hij goed bij je past', zei ik toen. 'Echt een chique hond'. Ze lachte en keek met een lichte afkeer naar mijn Jack die een dikke meter lager op zijn rug lag en vrij uitzicht had op haar verscholen scharnierpunt.
'Nee, zo’n Jack is helemaal niks voor mij. Ik wil een rustige hond die goed luistert. Duke is een gentlemen en hij luistert excellent', ging ze verder.
'Kan ook niet anders want hij is met de vorige eigenaar op de academy geweest. En dat kun je goed merken. Hij trekt niet, komt als je roept, en hij is zindelijk'.
Ze somde de voordelen met verwijzing naar haar vingers op. De drie opgestoken nagels glommen in de middagzon.
Ik bekeek de Duke nogmaals. 'Hij zakt wel een beetje door zijn achterpoten, Carla'.
'DUKE, WAT DOE JE NU, FOEI !!!'. Ze rukte aan de riem waarna er een enorme bruine drol zichtbaar werd.
'Ja, zelfs een hertog moet af en toe op de pot', lachte ik. Carla keek om zich heen of er getuigen waren.
'Heb je een zakje ?', vroeg ik toen.
'Nee, maar hoe werkt dat dan?'. Ze trok een vies gezicht.
Ik graaide een blauw diepvrieszakje uit mijn broekzak. 'Kijk, gewoon hand in het zakje en oprapen'. Ik deed het voor.
Ze pakte het zakje met haar nagels aan…
Ze aarzelde. 'Bartel, zou jij… zie je, ik met mijn nagels…'.
Ik slaakte een flauwe zucht, nam het blauwe zakje weer over, bukte en raapte de warme drol met een geoefende beweging op. Vervolgens knoopte ik het zakje dicht.
'Gefeliciteerd, een cadeautje', lachte ik terwijl ik de feestverpakking aan haar overhandigde.
'Dank je', zei ze.
Jack snoof nog even aan het getroffen gebied, waarna we afscheid namen en beiden onze kant gingen. Toen ik nog een keer nieuwsgierig omkeek zag ik de Duke en de hooggehakte Duchess in stijl uit het zicht paraderen.
De verpakte adellijkheid hield ze tussen haar duim en wijsvinger, verre van haar lichaam…
Voor mij was het wel duidelijk: Carla was op weg naar de tweede scheiding in haar leven....
Bart
Copyright Brompot juli 2017
