Thuiswerk

'Waar wil je de boodschappen hebben?', vroeg ik mijn echtgenote terwijl ik mijn mondkapje op het kastje deponeerde.

'Op het aanrecht. Wat is dat nou, gebruik jij je mondkapje nog?', vroeg ze verbaasd.

'Ja, en ik blijf dat ook doen. Dan kan ik redelijk anoniem door de winkel sjouwen.'

'Hoezo anoniem? Voor wie?'

'Voor de buurt. Ik word zo vaak lastig gevallen.'

'Pffft uitslover. Alsof je zo bekend bent.'

'Nou ja, ik kan beter een kapje op dan dat ik steeds achter een schap moet wegduiken.'

'Man, waar heb je het over!'

'Neem die van veertien. Die liep los in de winkel. En als die je op de korrel heeft, dan berg je maar.'

'Ze is best aardig. En je hebt haar de laatste tijd wat vaker gezien omdat ze thuis heeft gewerkt.'

'Klopt. En succesvol. Ze is nu zwanger.'

'Man, ze is zestig. Hoezo zwanger?'

'Dan is het van die van die andere veertien. Straat hierachter.' 

Ze schudde haar hoofd. 'Hoe dan ook: Coronamaatregelen zijn voorbij. In de winkel hoef je geen mondkapje meer te dragen en dat geldt dus ook voor jou, Bart!'

'Ik zal het onthouden, schat.' Ik lanceerde een luchtkusje. 'Doen we nog een rondje koffie?'

'Dan even voor de planning', meldde ze wat later met een kop koffie in haar hand.

'Planning? Hebben we een planning?'

'Ja, jij zou deze week met de garage aan de gang. Opruimen, schoonmaken. Kortom: werk aan de winkel.'

'Nou dat dacht ik niet', zei ik.

'En waarom niet, meneer Bart?'

'Volgens jou zijn de coronamaatregelen jou toch opgeheven?'

'Ja, en?'

'Nou ja, verplicht thuiswerken hoeft niet meer.'

Bart

Copyright Brompot columns en korte verhalen juni 2021

Nieuwe auto

'En Bart, hoe vind je hem?', vroeg een trots ogende Agnes. We stonden beide voor het huis. Ik omdat ik de vuilnisbak van de stoep moest plukken, zij om een voor mij dan nog onduidelijke reden. 

'Nieuw vriendje?', vroeg ik.

'Ach nee. Kijk dan. Mijn nieuwe auto!' Ze wees naar de parkeerplaats waar een gloednieuw rood autootje stond te glimmen.

'O? Nieuwe auto?', vroeg ik terwijl ik er naartoe liep.

'Ja, mijn nieuwe aanwinst.'

'FIAT', las ik hardop.

'Ja, een 500. Leuk hè?', lachte ze blij.

'Ik had vroeger ook een 500. Heb ik nog steeds fijne herinneringen aan', zei ik. 

'Zijn ze al zo oud dan?', vroeg ze. 

'Ik had toen pas verkering met Truus. Het is maar goed dat hij lang geleden in de hoogovens is beland.'

'Hoezo? Was hij zo slecht?'

'Ook dat, maar als hij nu had kunnen praten...' Ik lanceerde een allesomvattende knipoog. 

'Wie had er kunnen praten?', hoorde ik de stem van mijn echtgenote achter mij.

'O niks, Agnes heeft deze nieuwe FIAT 500.'

'Bart vertelde net dat hij er vroeger ook één had. Toen jullie pas verkering hadden.'

'Klopt. En heeft hij er vol trots niet nog iets bijverteld?'

'Nee, niet met zoveel woorden.'

'Dat we op het achterbankje een ontdekkingstocht hielden en toen achteruit de Posbank afreden en muurvast in een greppel belandden?'

'O? Vertel?!'

'Ja, onze Columbus heeft op het achterbankje van alles ontdekt. Maar in zijn enthousiasme was hij vergeten het anker uit te gooien.'

Bart

Copyright Brompot columns en korte verhalen juni 2021

Een droom

Een droom

'Ik heb vannacht zó lekker geslapen', meldde mijn echtgenote aan het ontbijt.

'Nou ik ook. Heerlijk. En ook zo leuk gedroomd!'

'O? Vertel?', nodigde ze me uit. Ze nam een slokje koffie.

'Ik droomde dat ik vannacht wakker werd en vervolgens dacht: wat slaap ik toch heerlijk. En toen ben ik weer in slaap gevallen.'

'Rare droom!', vond ze. 

'Hoezo raar? Zo heb ik dubbel genoten van deze nacht.'

'Dubbel?'

'Ja, van mijn gewone heerlijke slaap en mijn nog fijnere droom waarin ik vaststelde dat ik zo heerlijk sliep.'

'Wat heb je in je koffie gedaan?', vroeg ze grijnzend.

'Heb jij ook gedroomd?', vroeg ik belangstellend.

'Een beetje. Weet niet meer waar het over ging.'

'Dat is dan jammer, toch?'

'Hoezo? Ik heb geen droom nodig om lekker te kunnen slapen.'

'Toch kun je ook zonder te dromen zo'n sensatie beleven als ik afgelopen nacht heb ervaren. Dubbel genieten.'

'Dat je droomde dat je wakker was? Ik vind dat je nu wel erg doordramt. En dat op de vroege morgen'

'Lieve schat het is heel simpel', voorspelde ik.

'Jij en simpel?', klonk de overkant.

'Ach ja, laat je vannacht toch de wekker op een uurtje of drie aflopen?' 

Bart

Copyright Brompot columns en korte verhalen juni 2021

100 Brompotten in één verzamelbundel.

Bestel nu voor €12,50 incl. Verzendkosten binnenland.

Druk op onderstaande link. 

https://brompot-columns-en-korte-verhalen.myonline.store/a-63847588/beginpagina/brompot-verzamelbundel-8/#description

Verpakking

Verpakking

'Wat zullen de theeplukkers in Ceylon hier nou van vinden, denk je?'

'Wat bedoel je?', vroeg mijn echtgenote. We stonden samen aan het aanrecht.

'De theeplukkers plukken in alle liefde onze theeblaadjes, en wij presteren het hier om er vervolgens een zootje van te maken.'

'Kan je nog steeds niet volgen.'

'Let op. Die theeblaadjes worden hier in Holland in een builtje gedaan, dichtgeplakt en voorzien van een touwtje. Iemand schrijft vervolgens een dom tekstje op een kaartje, hangt het aan het touwtje waarna het hele spul in een papieren zakje wordt gestopt. Dan komt er een doosjesvuller langs die het doosje met zakjes vult waarna het cellofaanmeisje in stelling wordt gebracht om het doosje dicht te plakken. En dan op dusdanige wijze dat zelfs ik hem niet meer loskrijg.' Met het zweet op mijn voorhoofd martelde ik het doosje.

'Rustig, Bart. Even rustig in en uitademen. Er zit een dingetje aan het cellofaantje om hem los te maken.'

'Een dingetje. Zie jij een dingetje?' Ik hield haar het doosje voor.

'Ja, ik zie een dingetje. Goed kijken. Nee Bart, ik bedoel een dingetje op dit doosje.'

'Je bedoelt dat goudkleurige biesje?'

'Honderd punten schat. Die moet je even met je nagel loswippen en dan helemaal lostrekken. Probeer maar.'

Ik zocht koortsachtig naar een beginnetje maar kon het niet vinden.

'Er zit geen beginnetje aan', klaagde ik.

'Die heb je er dan net afgepulkt. Mannen!' Ze graaide het doosje uit mijn hand.

'Ik kan het met dit mes proberen', stelde ik voor terwijl ik met een mes zwaaide.

'Nee, hij moet zo los kunnen.' Ze pulkte over het biesje.

'Misschien met een schaar? Pak eens?'

'Nou, misschien hebben we meer succes met de telefoon', riep ik nijdig.

'Telefoon? Wat moet ik daar nou mee?'

'Nou, dan kan ik even met de theeplukker in Ceylon bellen of ze de losse theeblaadjes ook rechtstreeks aan particulieren verkopen. Dan heb ik sneller een pot thee dan dat ik moet wachten op het openen van dit doosje.'

Bart

Copyright Brompot columns en korte verhalen juni 2021

Telefonische oplossing

Telefonische oplossing

'BART NEEM EVEN OP, IK STA ONDER DE DOUCHE!!!!', schreeuwde mijn echtgenote boven het smartphonekabaal van de "Vijfde van Beethoven" uit'.

'JA, HALLO, IK BEN OOK BEZIG', schreeuwde ik terug, mompelde nog wat na, liep naar de gang en graaide toen nijdig de jankende orkestbak van het tafeltje.

'Jansen', riep ik nors. 'Met wie?... Ik versta u slecht.'
'Oké, ik heb de naam Mies Borger binnen gekregen, klopt dat?'
'Juist, en waar kan ik u mee helpen?'
'U zoekt pedicure Diana?'
'Ik moet u teleurstellen, mevrouw, ik ken geen Diana. Er woont hier een Truus en dat vind ik meer dan genoeg.'

‘Nee, dat kan niet want die staat onder de douche.’
'Truus, pedicure? Nou ja, ze knipt af en toe mijn haar en soms de heg. En daar houdt het wel mee op. Die moet je echt niet aan je nagels laten prutsen. Ik kan u trouwens zó slecht verstaan, misschien uw mond iets dichter bij de hoorn houden?'
'O, u heeft geen hoorn. Hahaha, ik ook niet. Nee, dat was vroeger.'
'Hoe dan ook, mevrouw, ik kan u zo niet verder helpen.'

'WIE IS DAT?',schreeuwde mijn echtgenote vanuit de badkamer. 'Wacht even mevrouw, er loopt hier iemand te schreeuwen. Ja, inderdaad, dat heeft u goed gehoord, dat is inderdaad Truus. Moment.'
'EEN KLANTJE VOOR ENE DIANA', schreeuwde hij terug.
'WIE?!!!'
'ENE MIES BORGER ZOEKT PEDICURE DIANA.’
‘O, IS HET WEER ZOVER?', schreeuwde de badkamer. 'DIE ZEURMUTS BELT MIJ ALTIJD ALS ZE EEN NUMMER ZOEKT. ZE ZIT BIJ MIJ OP DE KNUTSELCLUB.’
‘IK ZAL HET HAAR ZEGGEN’, schreeuwde ik terug.

‘Hallo, mevrouw Borger, hallo !!!! Mevrouw Borger?’ Ik slaakte een diepe zucht, gooide de smartphone terug op het tafeltje en liep naar de badkamer.

‘Zo, van die Mies heb je geen last meer.'
'Wat heb je gezegd dan?'
'Ik? Niks, je hebt het probleem Mies Borger zelf opgelost. Wellicht dat ze nog een laatste keer belt voor het nummer van de knutselclub. Voor het opzeggen van haar lidmaatschap.’

Bart

Copyright Brompot columns en korte verhalen Januari 2021

Buurtganzen

Buurtganzen

'Heb je dat ook al gezien? Die twee ganzen die hier de laatste tijd regelmatig voorbij waggelen?', vroeg mijn echtgenote. Ze keek uit het keukenraam.

'Je bedoelt Jaap van Annie en Takkie?'

'Waar heb jij het nu weer over?', vroeg ze. 'En wie is Takkie?'

'Dat is dat Takkewijf van veertien.'

'Ik zeg dus net dat er twee ganzen voorbij waggelen.'

'Waar zie jij ganzen?', ik liep naar de keuken. Ze wees.

'Geen idee wat die daar moeten. Moet ik ze wegjagen?', stelde ik voor.

'Waarom nou weer wegjagen? Die beesten doen toch niks?'

'Jawel, ze zorgen voor onrust in de buurt.' 

'Hoezo onrust? Wat zwam je nou?' 

'Nou ja, ik zit rustig mijn krantje te vreten, begin jij over die ganzen.'

'Hallo, ik heb niet gevraagd of je wil komen kijken hoor. Dat doet jouw mannelijke nieuwschierigheidsknobbel.'

'Ach ja, het ligt zoals gebruikelijk weer aan mij', mopperde ik en liep terug naar mijn krantje.

'Zou het een paartje zijn?', vroeg de keuken.

'Zijn ze geringd?', vroeg ik.

'Flauw. Ik maak een foto. Ben benieuwd wat voor een soort het is.'

'Het zijn vast Gijs en Guusje Gans uit Duckstad.'

'Ik ga ze even googelen', zei ze terwijl ze haar tablet pakte.

'Pas op want ze zijn bedreigd', deed ik leuk.

'Ah... kijk, hier heb ik ze.' 

'Waar heb je ze?', vroeg ik.

'Op de site van de vogelclub. Het zijn een paar Rotganzen', riep ze enthousiast.'

Ik slaakte een diepe zucht. 'Precies zoals ik al zei: Jaap van Annie en Takkie.'

Bart 

Copyright Brompot columns en korte verhalen juni 2021