Bert en Truus Jansen #22

'Ik wil nog graag zo'n electrisch ding, Bert.' 

'Een electrisch ding. Juist. Heb je ook al een idee wat voor een ding het moet worden? Stofzuiger? droogtrommel?'

'Een electrisch kookding. Voor op de camping.'

'Toe maar. Nog meer troep meesleuren. En waar ga ik die opbergen? Naast die stapel nutteloze bakjes van Tupperraar?'

'Schat, het gasstel kan dan thuis blijven. En je hoeft nog maar één gasfles mee te sjouwen. Scheelt veel ruimte.'

'O, dus als ik het goed begrijp, dan sluit je dat electrische "ding" van jou aan op die andere gasfles?'

'Nee, zwamneus. Maar omdat jij elke dag bij het ontbijt een eitje eist, hebben we nog een gasfles en brandertje nodig want dat gaat niet electrisch.'

'En waar gaan we dat ding vandaan slepen? Ik mag toch hopen dat we niet tweehonderd kilometer hoeven te rijden om hem uit de campingwinkel te rukken?'

'Nee hoor, hij wordt per drone aangevlogen.'

'Mens, wat haal je toch allemaal in je hoofd? Wat is er mis met een gasstel?'

'Alles Bert. Ieder jaar dat gesjouw met die gasflessen. En dan nog het koken. Hoe vaak waait het gas niet uit?'

'Dat komt omdat je er steeds opgewonden bij staat te hijgen en te blazen.'

'Het is ook veel goedkoper, schat. Gas moet je kopen maar stroom zit al bij de campingprijs in.'

'O ja en als de stroom uitvalt eten we gewoon uit de muur. Truus, zo'n ding vreet stroom. De stoppen vliegen je om je oren.'

'Hij is speciaal voor de camping gemaakt.'

'Dat zal. Dat is de waterkoker ook. Nou even voor jouw beeld: ze halen sneller theezakjes uit Sri Lanka dan dat jij met dat ding water kan koken.'

'Weet je Bert. Jij kan gewoon niet tegen veranderingen. Het is iedere keer weer gezeur.'

'O ja, nou heb ik het weer gedaan.'

'Inderdaad: als het aan jou lag, kampeerden we nog op de prairie in een wigwam.'

'Niks mis met een wigwam', lachte hij.

'Nee, niet met een wigwam, maar wel alles met het opperhoofd.'

Bart

Bert en Truus Jansen. #21

'Mijn zus komt zo bakkie doen', meldde Truus.

'Fijn dat je waarschuwt. Heeft ze een speciale reden. Thuis koffie op?', vroeg Bert.

'Ze wil misschien alsnog met ons mee naar Frankrijk.'

'En ze zou naar Ierland?'

'Klopt, maar het werd toch te duur. De overtocht blijkt behoorlijk prijzig.'

'Hoeveel komt ze tekort?'

'Hoezo? Wou je bijlappen?', lachte Truus.

'Is altijd goedkoper dan de schade die ontstaat als ze meegaat', vond Bert. 

'Onzin, ik vind het best gezellig als ze meegaan. En jij kunt altijd goed met Hans.'

'De laatste keer zakte ze door mijn campingstoel. Kosten: honderdvijfentwintig euro.'

'Dat was al een oude stoel, Bert. Kon zij niks aan doen.'

'Hou toch op. Er lag een duidelijke relatie tussen de omvang van haar achterwerk en de laadcapaciteit van mijn stoel.'

'Ze heeft hem toch vergoed?', riep Truus boos.

'Ja, de dagwaarde. Een tientje.' 

'Meer was dat oude ding ook niet waard. Maar blijf je nu doorzeuren over die stoel?'

'Nee, ik stap nu over op schadegeval twee: deukje in de caravan.'

'Ach nee. Het dutje. Man, ze struikelde over een steen onder de mat. Had ik je nog voor gewaarschuwd.'

'Truus, ze was stomdronken en struikelde over de benen van Hans, nam in haar val haar hoofd mee en die kwakte tegen de wand.'

'Oh, wat dramatisch allemaal. Nog meer?'

'Heb je een uurtje?', lachte Bert.

'Tiny is mijn zus en je moet haar accepteren zoals ze is.'

'Rustig maar, je zus is echt een schat van een mens', Truus.

'Juist. En ze is veel te goed voor deze wereld.' 

'Klopt, schat. Dus vraag ik mij af wat ze in vredesnaam bij ons op de camping te zoeken heeft.'

Bart