Pantoffels

'Ik wil een paar nieuwe pantoffels', meldde ik tijdens het ontbijt.

'Koude voeten?', vroeg de krant lezende overkant.

'Nee, voor de buurt. Voordat ze beginnen te roddelen.'

'Roddelen over jouw voeten?'

'Denk even na Truus. Voordat je het weet heb je een plakker op je kont. Dat je geen geld hebt voor pantoffels.'

'Lijkt me stug met twee auto's voor de deur.'

'Je kent ze toch? Vergeleken bij Annie van-de-Heuvel is die roddeltrut van Koldewijer een lammetje.'

'En jij laat over je roddelen? Jij? Laat me niet lachen.'

'Nee, daarom wil ik pantoffels.'

'O, dus je bent van plan op pantoffels door de straat te lopen?'

'Nou nee, dat niet natuurlijk. Dan gaan ze stuk. Gaten in de zolen geeft nóg meer roddelpraat.'

'Ik snap niet waar jij je druk over maakt. Koude voeten is een argument. Roddelpraat niet.'

'Oké, dan gaat het over koude voeten. Klopt trouwens ook nog.'

'Zie, dat dacht ik al. Jij altijd met dat slappe gezwam.' Ze slaakte een zucht.

'Toch heeft het wel degelijk met elkaar te maken, Truus', zei ik nog maar een keer om mijn gelijk te halen.

'Man, koop pantoffels en hou op met dat gejank. Ik zie de relatie echt niet', mopperde ze.

'Nou, ik wel. Annie van de Heuvel was hier gisterenmorgen aan de deur.'

'Annie? Wat moest ze?'

'Annie verkoopt loten voor de rummikup-club. Ze vroeg of wij loten wilden kopen.'

'O? En heb je ze gekocht?'

'Nee, ik heb gezegd dat ik daar geen geld voor heb. Toen keek ze naar mijn blote voeten en riep: "Snap ik helemaal".'

Bart

'

De nieuwe auto

De nieuwe auto

'En, hoe vind je der?', hoorde ik iemand door het geopende portierraam roepen. Ik stond net buiten te vegen en draaide mij om. Het bleek Jonas van 11A te zijn.

'Ha Jonas, heb je een nieuwe vrouw?'

'Nee, een andere auto!'

'O, ik dacht dat een auto mannelijk was. Maar blijkbaar is dat bij deze niet zo. Maar eh, mooi karretje', zei ik terwijl ik een rood Renaultje Modus aanschouwde.

'Ja hè, hij is van een oud mannetje geweest en die was er helemaal verliefd op', lachte hij.

'Dan snap ik het', doelend op zijn vraag.

'Ja, hij stond bij de dealer. Was ingeruild op een scootmobiel.'

'Zo'n rijdende bureaustoel?', vroeg ik.

'Ja, zijn kinderen vonden het rijgedrag van Paps te gevaarlijk worden. Hij reed met vijftig over de snelweg.'

'Haalt zo'n Modus toch nog de vijftig?'

'Deze haalt met gemak honderdvijftig kilometer.'

'Per dag', lachte ik.

Ik liep nu een rondje om de voituur, schopte een keer technisch tegen de bandjes, en drukte wat op de motorkap.

'Geen spoortje roest hè!', riep hij terwijl hij een keer op het gaspedaal trapte. De motor ronkte en kwam daarna weer tot rust. 

'Hij loopt wel mooi en ik zie geen rook.'

'Nee joh, hij is Toppie Joppie in orde. En hij heeft ook nog een nieuwe APK en een beurt gehad.

'Kijk, dat is het betere werk. Uit welke eeuw stamt hij?', vroeg ik terwijl ik het kenteken bestudeerde.

'Hij is van tweeduizendvijf. Zeventien jaar. Hoezo?'

'Nou, ik zie zowel in de voor als achterbumper parkeersensoren. Heel bijzonder voor zo'n karretje uit die tijd.'

'O, maar die zijn niet origineel hoor.'

'Niet?', vroeg ik.

'Nee, er extra in laten zetten. Mijn Ans gaat er namelijk ook mee rijden.'

Bart

'

Brief aan...

Beste directeur van de postcodeloterij,

Zoals u ongetwijfeld weet, wachten wij al jaren tevergeefs op een prijs in uw loterij. 

Nou ja, tevergeefs... dat is natuurlijk niet helemaal waar. 

De eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat we inmiddels twee soepkommen, achttien agenda's, twee dagjes uit en een paar flesjes Rituals afbijtmiddel hebben "gewonnen". O ja, ook nog een blik wafels wat we vóór 2083 moeten hebben opgeknabbelt, een blik soep en een bakkerijbon van een paar euro. Totale winkelwaarde: vijftien euro.

Uiteraard mag je een gewonnen paard niet onder zijn staart kijken en... we kunnen natuurlijk ook altijd nog ons abonnement opzeggen.

Maar goed: zoals u vast begrijpt, wachten wij in onze straat dus op de grote klapper. En daar zit voor ons op dit moment het probleem. 

Vanwege een renovatie van onze toiletten en badkamers, staan we momenteel op een camping. We zijn dus niet thuis en dan zal je natuurlijk net zien dat die kale neet aan de deur staat te rammelen En dat zou jammer zijn. 

Truus en ik zijn namelijk hele leuke mensen en zouden het voor de camera heel goed doen. Truus kan leuk zwaaien en ik kan erg goed toneel spelen. Mijn moeder vond dat ik het theater in had gemoeten. Mijn vader vond van niet en hij was de baas in huis.

Nu had ik het er gisteren met Truus over en zij was met mij van mening dat het misschien heel leuk zou zijn als Gaston dan bij ons op de camping komt. Hij kan dan niet aanbellen, maar dat hoeft ook niet. Een klopje op de caravandeur is al genoeg om Truus aan het zwaaien en mij aan het toneelspelen te krijgen.

En het levert voor het programma ook nog leuke plaatjes op. Laat Gaston een zwembroek meenemen. Dan kan hij de prijs vanuit het zwembad uitreiken. Hoe leuk is dat.

O ja, en dan nog even over de prijs: Een cheque van vijfentwintig mud is voldoende. Dan hebben we het inmiddels ingelegde geld wel terug. En mochten we ook nog de auto winnen: geef die dan maar aan de Van-der-Heuveltjes uit het begin van de straat. Die rijden nu nog met een Roemeense trekschuit. En die zijn wél gewoon thuis.

Graag horen wij. 

Met vriendelijke groet,

Bart

Ps.. Laten we snel een datum prikken. Het liefst voor het eind van de maand. Dan kunnen we nog net op tijd ons abonnement opzeggen.

Snuf en Snuitje

Snuf en Snuitje

'Goh, ik lees net dat Nick en Simon uit elkaar gaan', meldde mijn echtgenote. Ze las een berichtje voor uit het Facebook.

'Kijk, ondanks alle negativiteit in dit land, toch nog ruimte voor goed nieuws. Snuf en Snuitje gaan uit elkaar', riep ik net iets te blij.

'Ze geven nog wel een afscheidstournee. Ze stoppen pas volgend jaar.'

'Komen we wel door zolang er maar licht aan de horizon gloort', vond ik.

'Wat doe je weer negatief. Het is zo'n leuk stel.' 

Ik keek haar aan. 'Wat is in hemelsnaam jouw definitie van een leuk stel?', vroeg ik ietwat cynisch. 

'Bart, heel veel mensen hebben van ze genoten. Dan is het toch jammer?'

'Schat, alle liedjes zijn van hetzelfde lage niveau en als je dat Volendamse Snuitje ziet zingen, dan zegt dat al genoeg.'

'Hoezo? Hij heeft een prachtige stem.'

'Dat zal, maar hij kijkt alsof hij elk moment in huilen gaat uitbarsten. En daar ik kan mij daar ook alles bij voorstellen.'

'Ze gaan nu solo verder', vervolgde ze. 

'Dat is het begin van het eind. Ga je nooit meer iets van horen. Over tot de orde van de dag', lachte ik.

'Wij hebben op zolder nog een cd-tje van ze', hoorde ik haar zeggen.

'Je hád er een cd-tje van. Je kleinzoon wilde ooit frisbeeen maar had geen frisbee.'

'Dat meen je niet!', riep ze boos.

'Jawel, ik heb er de complete palingbak aan opgeofferd. Eerst de Cats, daarna BZN, drie cd-tjes van Jantje Smit. Maar volgens onze kleinzoon was die van Nick en Simon echt de beste. Hij scheerde geweldig!'

Bart

Beste zangers

Beste zangers

'Heb je de dweil al klaarliggen?', vroeg ik vanachter de tv-gids. 

'Hoezo? Ik heb gisteren al gedweild.'

'Het komt vanavond namelijk weer', waarschuwde ik.

'Wees eens duidelijk! Wat bedoel je precies?'

'De beste zangers. Dat programma komt vanavond op TV.'

'Ahhh, leuk. En dan moet ik de dweil onder de TV leggen of zo?'

'Ja, zoiets, want de boel gaat vast weer lekken.'

'Dat zijn emoties, Bart. De artiesten raken geëmotioneerd door de muziek. Dat is juist zo mooi!'

'Dat van die emoties kan ik me wel voorstellen. Ik hoorde laatst toevallig dat kind van Hazes galmen.' 

'Ik jou vanmorgen nog', kaatste ze. 'Over janken gesproken.'

'Het programma is trouwens opgenomen in Spanje. In Sevilla', las ik verder.

'O ja? Ik dacht gewoon in de studio.'

'Nee, het werd ooit opgenomen in Landgraaf, maar dat was het volgens de presentator "net niet". De omgeving doet ook iets.'

'Nou ja, Sevilla is best mooi', vond ze.

'Onzin, voor het opwekken van huilbuien doet de omgeving Landgraaf het ook prima.  Limburg...'

'Jij hebt toch ook echt overal wat over te zaniken', zei ze. 

'Dat valt best mee hoor', vond ik.

'Man, je lijkt precies je vader, dat was ook zo'n zeur.'

'Nou ja, nu je het erover hebt, dit programma doet mij wel erg aan mijn vader denken.'

'Hoezo aan je vader? Die heb ik nooit horen zingen of zien janken.'

'Nee, maar hij had vroeger zo'n knikkend hondje op de hoedenplank van zijn Fiatje.'

'Hondje?'

'Ja, die knikte net zo meewarig op de maat van de muziek als die artiesten in dit programma.'

Bart

Aandenken

'Wat heb jij dan gekocht?', vroeg Truus. 'Je zou alleen een zak piepers halen.'

'Klopt, maar vanwege de trieste situatie in Engeland heb ik besloten tot het aanschaffen van een zak Engels Drop. Als aandenken.' Ik hield het zakje triomfantelijk hoog.

'Mag ik dit betitelen als misplaatste onzin? Geldverspilling?' 

'Schat, The Queen heeft veel betekend voor de Engelsen. En aangezien wij ze ook nog steeds dankbaar mogen zijn vanwege de beëindiging van de tweede wereldoorlog, vond ik dit gebaar op zijn plaats.'

'Man man man, wat een gezwam. Je hebt twee jaar geleden diezelfde Engelsen nog de pottenbak ingewenst. Vanwege de Brexit.'

'Klopt helemaal. Toen was ik boos. Nu verdrietig.'

'Slijmbal', schold ze.

'Ik vind het sneu voor de familie', mopperde ze verder. 'Maar dat vond ik ook toen Juliana en Bernhard overleden. Ik durf te wedden dat er geen enkele Engelse ziel een pak Hollandse stroopwafels heeft gekocht.'

'Dat komt omdat de Oranjes niet populair waren in Engeland. Maar dat is the Queen wel in ons land. Ook een dropje?'

'Bart, ik vind dat je zoals gewoonlijk weer doordramt. Het slaat echt nergens op.'

'Echt geen dropje?', vroeg ik nogmaals terwijl ik het geopende zakje haar voorhield.'

'Nee, ik vind ze niet lekker. Te zoet.'

'Nou, dan neem ik die van jou erbij. Op the Queen!', riep ik en hield het zakje hoog.

'Ik denk dat je haar snel bent vergeten', voorspelde ze.

'Hoezo?', vroeg ik terwijl ik nog een dropje in mijn mond stak. 

'Omdat je in dit razende tempo de Engelse dropjes zo hebt weggekaand en ter nagedachtenis alleen nog een leeg zakje overhoudt.'

Bart