'Hier rechts moet het ergens zijn', meldde Bert. Hij tuurde vanachter het stuur naar buiten.
'Dat kan ik me niet herinneren schat', merkte Truus op. 'Ik dacht meer aan de linkerkant.'
'Nee hoor, rechts. We kwamen toen aanrijden en sloegen rechtsaf.
'Ja, dat klopt. We zijn rechtsaf geslagen. Maar we kwamen toen van de andere kant het dal binnenrijden.
'Van de andere kant? Dat kan helemaal niet. Waar kwamen we dan vandaan? Uit Spanje?'
'Spanje? Nou haal je de boel helemaal door elkaar. Hoe kom je nou bij Spanje!'
'Jij zegt toch dat we vanaf de andere kant kwamen?'
'Ja, maar toch niet vanuit Spanje? Dat ligt aan de oostkant.'
'Truus, nu wijs je naar het westen.'
'Nee padvinder, dát is het westen en dié kant het oosten', riep Truus met enige stemverheffing.
Bert slaakte een diepe zucht. 'Jullie vrouwen hebben geen gevoel van richting.'
'Moet je horen wat je zegt. "Jullie vrouwen".'
'Ja, dat is toch zo? Wij mannen worden met een kompas geboren.'
'Je bedoelt dat dingetje waar jullie altijd blind achteraan sjouwen?'
'Ik weet het echt zeker, Truus. Die camping is rechts. Kijk, daarachter loopt dat riviertje. Zie je?'
'Bert, dat is niet hét riviertje. "Het riviertje" is breder. Dit is een sloot.'
'Jammer dat de navigatie hier niet werkt. Anders had je het kunnen zien.'
'De navigatie werkt wel, maar je hebt de verkeerde kaart geladen', sneerde ze.
'Kon ik niks aan doen, Truus. De CD zat in het verkeerde doosje.'
'Maar gelukkig heb je je aangeboren kompas. Of zat ie soms ook in de verkeerde doos?'
Bert drukte nu de richtingaanwijzer aan en sloeg links af.
'Waarom gaan we nu dan toch links?', vroeg Truus.
'Gevalletje psychologie.'
'Gevalletje psychologie?'
'Ja, kijk schat, als we nu rechtsaf gaan en het blijkt toch links te moeten zijn, dan moet ik het drie weken lang aanhoren. Echter, mocht ík gelijk hebben en dat het tóch rechts is, dan praat je er niet meer over. Zo heb ik dus in beide gevallen mijn rust...'
Bart
