Momentje rust

Vive la France(serie4-2020-58)

Rust

'Is je vrouw weggelopen?', vroeg een bekende toen hij mij solo op een bedje aan het zwembad zag liggen.

'Ze is met een buurvrouw naar de Supermarché.'

'Oké, en mócht je of wílde je niet mee', lachte hij.

'Daar moet ik over nadenken. Ik denk dat het achteraf ook niet mocht.'

'Wel lekker, toch?'

'Man, ik geniet met volle teugen. Even geen gezeur aan de kop. Ik hoef gewoon niks. Zo vreemd!' Ik meende het echt.

'Ja, vrouwen kunnen zeuren', zei hij.

'Klopt, en ze zijn er ook nog in gradaties. Normaal, sterk en héél erg ontzettend sterk. Mag jij raden welke ik heb.' 

'Nou, die van mij kan er ook wat van.'

'Wij hebben het zwaar, Kees. En de vrouwen maar klagen.'

'Zo werkt het, Bart. Precies zoals een bekend spreekwoord zegt: als de vrouw is in de broek, waait de wind uit de verkeerde hoek.'

'Blij dat het nu even windstil is', lachte ik. 

'Jouw vrouw ook aan de boodschappen?'

'Nee, die is aan het beeldbellen met haar moeder. En ik voel geen behoefte. Ik hou liever het beeld vast zoals ik ze de laatste keer zag: slapend.'

'Hoe laat is het, Kees?', wilde ik weten.

'Half twee. Verwacht je ze al weer terug?', lachte hij.

'Welnee, ik heb haar wat extra geld gegeven om nog leuk in het dorp rond te neuzen.'

'Jij bent te goed voor deze wereld. Maar als ik me niet vergis, komen ze net de camping opgereden.'

'Dat meen je toch niet serieus?', vroeg ik geschrokken en sprong op.

'Hoeveel heb je haar dan extra gegeven?', vroeg hij.

'Tientje!! Dat heeft ze er dan even snel doorheen gejaagd.'

Bart