'O, maar jij hoeft niet mee naar binnen hoor. Ik ga zelf wel even.' Ze stak tegelijkertijd haar hand geopend in mijn richting.
'Wat moet je nu nog?', vroeg ik kijkend naar haar hand.
'Wat dacht je van de creditcard?'
Ik slaakte een zucht. 'Ik ga toch maar even mee. Puur voor de gezelligheid.'
'Jaja, gezelligheid', mompelde ze en liep naar binnen.
'Kijk Bart, dit is nou dat geurtje waar ik het altijd over heb.'
Ze had een flesje in haar hand en spoot wat van de inhoud op een papieren strookje waarvan er achthonderd in een bijhangend potje zaten.
'Ruik maar. Herken je het?', vroeg ze terwijl ze het voor mijn gemondkapte neus hield.
'Ik ruik niks schat', zei ik.
'Je moet dat ding ook van je neus halen', klonk het advies.
Ik schoof hem weg, rook aan het snippertje en zag net nog de prijs van het goedje.
'Nou, om eerlijk te zijn... dit is het niet hoor', blaatte ik.
'Niet? Dat is even jammer. Hij kost normaal zestig, maar nu slechts dertig euro.' Ze zette het doosje terug.
'Deze dan?' Opnieuw het ritueel. Ik moest nu oppassen.
'Vind je hem lekker?', vroeg ze terwijl ik tevergeefs een prijsaanduiding op het doosje zocht.
'Twijfelgevalletje. Kost ie?'
'Tweeënvijftig. Valt mee toch?'
'Hebben ze niet iets alledaags? Wat je gewoon altijd op kunt doen?'
'Zoals?', vroeg ze.
'Mijn moeder had vroeger 4711. Rook altijd lekker fris.'
'Nou ja, ik vind deze ook prima alledaags hoor.'
'O, kijk eens hier?', riep ik enthousiast. 'De 4711. Het is nog steeds in de handel.' Ik liep naar het testflesje.
'Ach wat leuk', klonk het. 'Geef je mondkapje eens, Bart?'
Ik gaf het en voordat ik het in de gaten had spoot ze het kapje vol 4711.
'Wat doe je nu?!', riep ik verontwaardigd. Tegelijkertijd stond er een strenge Spaanse juf voor me die naar het kapje wees en naar mijn mond.
'Je moet je kapje ophouden, Bart. En ehhh... geniet maar lekker, dan reken ik onderhand die tweeënvijftig euro af.
Bart
Geen opmerkingen:
Een reactie posten