De hordeur.
'Bart, je moet straks even naar de hordeur kijken', hoorde ik mijn echtgenote vanuit de caravan roepen.
'Hoezo? Hort hij niet goed?', ik hing lui in mijn campingstoel voor de voortent.
'Hij gaat stroef. Kijk!' Ze deed het voor.
'Ik zie niks bijzonders', riep ik vanaf afstand.
'Nee, je ziet er ook niks bijzonders aan. Het kost extra kracht om hem te bedienen. Dát bedoel ik.'
'En wat wil je nu ?'
'Misschien beetje smeren?' Ze schoof hem opnieuw open en dicht.
'Heb je er aangezeten?'
'Hoezo "aangezeten" . Natuurlijk zit ik eraan. Anders gaat hij toch niet open?'
'Ik bedoel in technische zin. Heb je er onnatuurlijk aan lopen trekken of duwen?'
'Joh, kom in de benen en kijk zelf.' Ze klonk geïrriteerd.
'Wat is er met nou precies met dat ding aan de hand?', vroeg ik terwijl ik hem een paar keer pijnloos open en dichtschoof.
'Hij loopt soms vast, Bart.'
'Klopt', stelde ik vast toen ik alleen de handgreep nog vasthield.
'En wat nu?', vroeg ze terwijl ze naar de scheve deur en wapperend gaas staarde.
'We laten de hor er gewoon uit.' Ik trok hem vervolgens definitief uit de goot.
'Maar zo kan er van alles naar binnen vliegen', riep ze nijdig.
'Dat klopt, maar ze kunnen er zonder die hor ook veel gemakkelijk weer uit.'
Bart
Geen opmerkingen:
Een reactie posten