De fruitschaal

Vive la France (serie4-2020-39)

De fruitschaal

'Ze hebben een nieuw meiske bij de receptie', meldde ik enthousiast. Ik was brood halen en toen zag ik haar.

'O? En dat blonde grietje dan?', vroeg mijn echtgenote.

'Die liep er ook nog.'

'Ach ja, hoogseizoen. Dan heb je het personeel hard nodig. Doet ze alleen het winkeltje of ook de receptie?'

'Geen idee. Nu deed ze het brood. En netjes!'

'Wat versta jij onder netjes?'

'Ze had plastic handschoentjes aan. Heel hygiënisch.'

'En toen?'

'Wat toen? Toen niks. Ik heb het aangepakt en ben teruggelopen.'

'Meestal heb je wel iets van commentaar', lachte ze.

'Waarom? Het was een keurig en vriendelijk meisje. Zo'n appeltje wat je graag in je fruitschaal ziet glimmen.'

'Fruitschaal? Waar slaat dat nou weer op!'

'Nou ja, die oude zure appel die er nu ligt vrolijkt de boel niet echt op. Nee, dit meisje is een prima keuze. Ik heb het François nog gezegd: prima keuze François!'

'Overdrijven is ook een kunst! Is ze dat?', vroeg ze al wijzend op een meisje wat driftig kwam aangedribbeld.

'Ja, inderdaad. Dat is ze. Ze komt hier naartoe.'

'Misschien wil ze een uurtje in jouw fruitschaal glimmen?'

'Bonjour Monsieur, vous n'avez pas payé votre pain.' Ze keek nijdig.

'Wat zegt ze?', vroeg ik.

'Je hebt het brood niet betaald.'

'O, helemaal vergeten. Moment.'

'la prochaine fois, payez d'abord, vous obtiendrez du pain.' Ze keek heel streng.

'De volgende keer eerst betalen. Dan krijg je pas brood', vertaalde mijn echtgenote.

‘Ik zal haar een fooitje geven. Dat verandert haar stemming wel. O,  Ik heb alleen maar een tientje.’ 

‘En ik heb niks’, riep mijn echtgenote.

‘Oké, dan betaal ik gewoon zonder fooi.’ Ik gaf haar het geld. Ze trok een blij gezicht, riep iets over “Merci Bien” en vertrok zichtbaar tevreden. 

‘Nou ja zeg, dat is brutaal’, riep ik verbauwereerd. 

‘Ja Bart, het is inderdaad een leuk en vriendelijk meisje. Maar als ik jou was  zou ik niet háár maar de broodjes in de fruitschaal leggen.'

Bart