Krakende koppeling.

Vive la France (serie4-2020-40)

Krakende koppeling.

'Ik sprak net die vrouw vooraan op de camping. Die met die rode haren', vertelde mijn echtgenote. We zaten aan een burgelijk kopje thee.

'En, is die verschoten?', deed ik grappig.

'Zij heeft de oplossing tegen een krakende koppeling.'

'Koppeling? Welke koppeling?'

'Die van de kogel en de caravan. Dat zei ik toch? Dat dat ding zo kraakt.' 

Ik moest even diep graven.

'Oké, hij kraakt. Het zal. En welke oplossing heeft ze?'

'Ze neemt een klontje margarine, ja, ordinaire margarine, smeert het op de kogel en klaar.'

'Onzin. Pure onzin. Zo'n kogel moet droog blijven. Kurkdroog. Zeker als je een stabilisator hebt.'

'Jij hebt toch geen stabilisator?', vroeg ze verbaasd.

'Jazeker, dat is dat rode ding bij de koppeling. Of dacht je dat het voor de schietstoel was.'

'Hoe werkt dat dan?', vroeg ze.

'Daar draai ik altijd aan totdat hij begint te ratelen en daarna druk ik de hendel naar beneden.'

'O?, dat heb ik je nooit zien doen. Doe je dat wel? Omdat hij dan toch nog zo kraakt.'

'Lieve schat, als ik het niet zou doen, dan zou hij niet zo kraken.'

'Nou ja, als het dan zo simpel is, dan hoef ik er ook geen margarine op te smeren', vond ze. Ze slurpte een slokje en keek over de rand van het kopje.

'Hoezo simpel? Ik zie zo geen oplossing hoor', zei ik en gaf een tegenslurp. 

'Ik wel. Dan druk je die hendel gewoon niet naar beneden.'

Ik schudde mijn hoofd. 'Dat is niet goed, die stabilisator is nuttig.'

'Nou ja Bart, ik ben al ruim veertig jaar jouw stabilisator en ik kan draaien, ratelen en aan de hendel duwen tot ik een ons weeg: het effect is minimaal.'

Bart