Een schroefje los

'Wat zit je te prutsen?', vroeg mijn echtgenote toen ze de kamer binnenliep en mij aan tafel zag zitten. Ik ondernam nét een poging om het pootje van mijn bril wat strakker aan te draaien.

'Ik probeer met dit hulpdingetje het pootje van mijn bril aan te draaien', meldde ik.

'Je klinkt alsof het niet lukt', stelde ze vast.

'Het gaat best wel lukken', verzekerde ik haar.

'Zonder bril?', vroeg ze ongelovig.

'Mét bril. Ik heb hem toch hier?'

'Maar niet op je neus.'

'Misschien moest je even gaan strijken', stelde ik voor. Ik kon hier zo slecht tegen.

'Zal IK het voor je doen?', vroeg ze terwijl ze op mijn vingers bleef kijken. 

'Nee, daar is dit te technisch voor. Dat beheers jij niet.' Ik meende het echt.

'Weet je trouwens al hoe dat dingetje heet?', zeurde ze door.

'Welk dingetje? Dit?' Ik hield de schroevendraaier omhoog.

'Ja. Wat is het?'

'Lieve schat, ik ben niet helemaal achterlijk.'

'Nou ja, er zit blijkbaar wel een schroefje bij je los', schaterde ze.

'Grappig hoor.'

'Zonder gein: Ik zou zeggen dat het een brillenschroevendraaiertje is. Moet ik het trouwens voor je opschrijven voordat het weer in de keukenla verdwijnt?'

'Het is geen brillenschroevendraaiertje maar een horlogemakersschroevendraaiertje', verbeterde ik haar. 

'O, maar daarom lukt het natuurlijk ook niet.'

'Wat lukt niet?', vroeg ik.

'Het vastdraaien van dat brilschroefje! Het is een bril en geen horloge!'

Bart

Copyright Brompot columns en korte verhalen. September 2020