Beste zangers

Beste zangers

'Heb je de dweil al klaarliggen?', vroeg ik vanachter de tv-gids. 

'Hoezo? Ik heb gisteren al gedweild.'

'Het komt vanavond namelijk weer', waarschuwde ik.

'Wees eens duidelijk! Wat bedoel je precies?'

'De beste zangers. Dat programma komt vanavond op TV.'

'Ahhh, leuk. En dan moet ik de dweil onder de TV leggen of zo?'

'Ja, zoiets, want de boel gaat vast weer lekken.'

'Dat zijn emoties, Bart. De artiesten raken geëmotioneerd door de muziek. Dat is juist zo mooi!'

'Dat van die emoties kan ik me wel voorstellen. Ik hoorde laatst toevallig dat kind van Hazes galmen.' 

'Ik jou vanmorgen nog', kaatste ze. 'Over janken gesproken.'

'Het programma is trouwens opgenomen in Spanje. In Sevilla', las ik verder.

'O ja? Ik dacht gewoon in de studio.'

'Nee, het werd ooit opgenomen in Landgraaf, maar dat was het volgens de presentator "net niet". De omgeving doet ook iets.'

'Nou ja, Sevilla is best mooi', vond ze.

'Onzin, voor het opwekken van huilbuien doet de omgeving Landgraaf het ook prima.  Limburg...'

'Jij hebt toch ook echt overal wat over te zaniken', zei ze. 

'Dat valt best mee hoor', vond ik.

'Man, je lijkt precies je vader, dat was ook zo'n zeur.'

'Nou ja, nu je het erover hebt, dit programma doet mij wel erg aan mijn vader denken.'

'Hoezo aan je vader? Die heb ik nooit horen zingen of zien janken.'

'Nee, maar hij had vroeger zo'n knikkend hondje op de hoedenplank van zijn Fiatje.'

'Hondje?'

'Ja, die knikte net zo meewarig op de maat van de muziek als die artiesten in dit programma.'

Bart