Aandenken

'Wat heb jij dan gekocht?', vroeg Truus. 'Je zou alleen een zak piepers halen.'

'Klopt, maar vanwege de trieste situatie in Engeland heb ik besloten tot het aanschaffen van een zak Engels Drop. Als aandenken.' Ik hield het zakje triomfantelijk hoog.

'Mag ik dit betitelen als misplaatste onzin? Geldverspilling?' 

'Schat, The Queen heeft veel betekend voor de Engelsen. En aangezien wij ze ook nog steeds dankbaar mogen zijn vanwege de beëindiging van de tweede wereldoorlog, vond ik dit gebaar op zijn plaats.'

'Man man man, wat een gezwam. Je hebt twee jaar geleden diezelfde Engelsen nog de pottenbak ingewenst. Vanwege de Brexit.'

'Klopt helemaal. Toen was ik boos. Nu verdrietig.'

'Slijmbal', schold ze.

'Ik vind het sneu voor de familie', mopperde ze verder. 'Maar dat vond ik ook toen Juliana en Bernhard overleden. Ik durf te wedden dat er geen enkele Engelse ziel een pak Hollandse stroopwafels heeft gekocht.'

'Dat komt omdat de Oranjes niet populair waren in Engeland. Maar dat is the Queen wel in ons land. Ook een dropje?'

'Bart, ik vind dat je zoals gewoonlijk weer doordramt. Het slaat echt nergens op.'

'Echt geen dropje?', vroeg ik nogmaals terwijl ik het geopende zakje haar voorhield.'

'Nee, ik vind ze niet lekker. Te zoet.'

'Nou, dan neem ik die van jou erbij. Op the Queen!', riep ik en hield het zakje hoog.

'Ik denk dat je haar snel bent vergeten', voorspelde ze.

'Hoezo?', vroeg ik terwijl ik nog een dropje in mijn mond stak. 

'Omdat je in dit razende tempo de Engelse dropjes zo hebt weggekaand en ter nagedachtenis alleen nog een leeg zakje overhoudt.'

Bart