Een vraag

'Wat ben jij doen?', vroeg een tweeturver. Hij was op zijn fietsje-met-zijwieltjes de buurt aan het verkennen en bij onze oprit gestopt.

'Ik ben een beetje aan het vegen. En jij?'

'Ik ga fietsen. Opa is daar!' Hij draaide zich half om en wees naar de hemel.

'Wat ben jij doen?', vroeg hij opnieuw.

'Ik veeg de oprit maar wat heb jij een mooie fiets!', riep ik vrolijk.

'Van Frisje', riep hij terwijl hij op zijn borstje klopte.

'Wat ben jij doen nou?', herhaalde hij zijn vraag maar weer eens. 

'Ik was toch de stoep aan het vegen?', lachte ik.

'Waarom?'

'Hij is een beetje vies.'

'Fiets ook vies. Bah!'

'Ha Fritsje, ben jij dáár al?', hoorde ik de Opa ietwat buiten adem roepen. Morgen buurman.'

'Morgen, hij stond al op u te wachten en was alvast begonnen met een interviewtje.'

'Ach ja, ik ben niet meer zo snel. Lekker weer hè?'

'Ja heerlijk, het voorjaar lonkt', bepte ik.

'Morgen', hoorde ik mijn echtgenote achter mij vanuit de deuropening roepen.' 

'Morgen buurvrouw.'

'Lekker aan de wandel?'

'Ja, Fritsje is bij ons. Zijn moeder is zwanger en heeft behoefte aan een dagje rust.'

'Kan ik me goed voorstellen. Ik vond het indertijd ook heerlijk als Bart ging werken', lachte ze.

'Ben jij doen?', vroeg het Fritsje nog maar een keer in mijn richting.'

'Kijk Fritsje, dat is nou een goede vraag', vond ze. 'Die wilde ik ook al stellen.'

'Ja hoor', zei ik, 'een prima vraag en hij heeft hem pas tien keer gesteld.'

'Hm, kun je nagaan hoe onduidelijk het is wat je hier allemaal staat te doen.'

Bart