Buisje steradent.

'Morgen mevrouw, kunt u mij aan een buisje steradent helpen?', vroeg ik aan de dame achter de balie.

'Die liggen in het vak bij de tandpasta's meneer, kunt u zelf pakken', antwoordde ze met een doordringende strengheid. Ze wendde haar blik van mij af en richtte zich op de dame achter mij. 'Ja, zegt u het maar mevrouw!'

'Die liggen niet in dat vak', zei ik.

'U bedoelt toch voor een kunstgebit? Die liggen daar. Naast de tubes lijm en de harde borstels met de rode punt.'

'Rode punt?', vroeg ik verbaasd.

'Ja, daar kunt u alle hoeken en gaten mee schoonmaken. Speciaal voor kunstgebitten. Zegt u maar', herhaalde ze richting klant achter mij.

'Ik wil alleen maar een buisje steradent. Geen borstel, lijm, tandpasta of een rode punt.' Ik liet me niet zomaar afschepen.

'Die ligt daar in het vak. Dat zei ik net!' Zij raakte geïrriteerd. Ik op stoom.

'Hoe ziet dat er dan uit?', vroeg ik.

'Ja meneer, dat weet u zelf toch ook wel? Ik neem aan dat u het niet voor de eerste keer koopt? U wenst?', vroeg ze nogmaals wijzend op de dame.

'Hoezo niet voor de eerste keer?', vroeg ik.

'U begrijpt wel wat ik bedoel. Ze liggen in dat vak en anders heeft u pech.'

'Ik begrijp u niet', zei ik. Ze slaakte als reactie een overdreven diepe zucht.

'Hoe lang heeft u al een gebit', dat bedoel ik.

'Ik heb helemaal geen gebit, ik wil het gebruiken voor het schoonmaken van ons koffiezetapparaat.'

'Dan heeft u toch pech. Wij verkopen geen steradent voor koffiezetapparaten.'

Bart