Schaatsen

'Zit jij nou schaatsen te kijken?', vroeg ik mijn echtgenote. Ze zat met een kopje koffie voor de TV.

'Ja, olympische spelen, is leuk!'

'Hebben ze al een medaille?', vroeg ik. Ik kijk nooit, dus geen idee.

'Ja, gisteren, dat meiske van Schouten. Goud op de drie kilometer.'

'Leuk. En waar kijk je nu dan naar?'

'Naar de mannen. Sven Kramer moet schaatsen. De vijf kilometer.'

'Sven kramer? Is dat schaatsen voor alle leeftijden?' 

'Alle leeftijden? Hoe bedoel je?'

'Die Kramer is toch al Opa?'

'Dat was zijn vader. Yp. Yp Kramer.'

'Kijk, dat ruikt weer naar achterkamertjespolitiek.'

'Achterkamertjespolitiek? Wat zwam je nou!!'

'Pa regelt baantje voor zoon', lachte ik. 

'Ze legden net uit dat het zijn laatste spelen zijn. Hij hangt zijn schaatsen aan de wilgen.'

'Wie zijn "ze"?', vroeg ik.

'O, de commentator, die heeft er verstand van.'

'En had hij verder nog iets te melden?'

'Wie? Sven?'

'Nee, de commentator. Over Sven.'

'Ja, hij legde uit dat het vooral om het glijbeen gaat. Dat is een belangrijk lichaamsdeel.'

'Ik heb er ook één', zei ik met een knipoog.

'Klopt', lachte ze fijntjes terug. 'Maar die houdt het echt geen vijf kilometer vol.'

Bart