Een droom

'Ik heb vannacht zó raar gedroomd', meldde ik na het bed-uitrek-ritueel waarbij ik het voeteneind bijna uit zijn fatsoen trapte.

'Hallo!, kan het wat minder?', vroeg ze.

'Het bed is stevig genoeg hoor!', wist ik mij met zekerheid te herinneren.

'Wat heb je gedroomd?', vroeg ze.

'Dat ik de persoonlijke verzorger was van een olifant.'

'Zeker in Blijdorp.'

'Nee, in het circus. En ik deed ook trapezewerk.'

'Jij? Aan een trapeze?', lachte ze. 

'Ja, samen met die olifant.'

'Laat me raden: jij was Dombo?'

'Ik hoor het al', riep ik quasi beledigd. 'Je gelooft me niet.'

'O? Is het ook nog waar gebeurd?' Ze gierde het uit.

'Ik zeg toch dat het een droom was?'

'Had ik ook nog een rol?', wilde ze weten.

'Jij zat in het publiek. Samen met je moeder.'

'O? En vond ik het leuk?'

'Weet ik veel. Jij was toeschouwer.'

'Het was in ieder geval een geweldig leuke ervaring', vond ik.

'En hoe liep het af?'

'Gewoon. Zoals gebruikelijk.'

'Eh.. de olifant blies met zijn snuit jouw droompje uit?'

'Nee hoor. Je moeder.'

'Mijn moeder?'

'Ja, dat weet je toch? Een droom verdwijnt zodra je moeder verschijnt.'

Bart