Een kanarie-probleem

'Wat hoor ik toch steeds kabaal', riep ik ontzet. 'Ik word er wakker van.'

'Dat is de nieuwe wekker', lachte mijn echtgenote naast mij.

'Hoezo nieuwe wekker? Het is net een vogel!'

'Klopt helemaal. Agnes heeft een kanarie en die zet ze 's morgens voordat ze gaat werken, in de tuin.'

'Een kanarie? Wat moet dat kind met een kanarie?'

'Heeft ze van haar nieuwe vriend gekregen. Zodat ze de hele dag aan hem denkt.'

'Kan hij niet gewoon een appje sturen? Wat moet je met zo'n klote kanarie!'

'Kom op Bart, beetje leven in de brouwerij. Bovendien is het natuur. En dat is altijd goed.'

'Hou toch op, altijd goed. Voor hetzelfde geld loopt er de hele dag een schaap in haar tuin te blèren.'

'Ach man, maak je toch niet zo druk. Ik luister liever naar het geluid van die kanarie dan naar dat gemopper van jou!'

'Ik ga eruit. Ben er helemaal klaar mee.' Ik stapte uit bed en liep naar beneden.

'Ga jij nog boodschappen doen?', vroeg ik een uurtje later.

'Hoezo? Heb je speciale wensen?', vroeg ze.

'Ja, laten we vandaag maar bloemkool eten. Dan stop ik twee struikjes in mijn oren.'

'Gaat het nog steeds over die kanarie van Agnes?', vroeg ze hoofdschuddend.

'De bel!', riep ze wat later. Ik stond op en liep naar de voordeur. Agnes.

'Hoi Bart, is Truus er ook?'

'Ja hoor, maar je kunt het vast ook met mij af', lachte ik. 'En ik heb zelf ook nog iets.'

'Oké, ik heb een kanarie en ga het weekend weg. Zouden jullie het beestje morgen wat voer willen geven?'

'Voer?'

'Ja, dan doe je het deurtje open en strooi je een beetje in het bakje. Ook meteen water geven.'

'Is dat alles?', lachte ik.

'Bijna. Hou de buitendeur dicht, anders ontsnapt hij. Hij is nog niet helemaal gewend.'

'Ik zal het doorgeven', lachte ik ietwat vals.

'Maar jij had ook nog iets?' Ze keek vragend.

'Eh... ik had een vraagje over jouw kanarie. Maar dat is inmiddels opgelost.'

Bart