Rugpijntje

'Wat loop je ongelukkig?', vroeg mijn echtgenote toen ik wat scheef waggelend terugkeerde van een boodschapje. 'Heb je weer wat?'

'Het is mij in mijn rug geschoten', meldde ik.

'En hoe kwam dat zo?', wilde ze weten.

'Toen ik uit de auto stapte.'

'Heb je hem verdraaid?', vroeg ze als een ervaren arts.

'Zou kunnen. Ik probeerde er met een jeugdig hupje uit te zwaaien en toen...'

'Een jeugdig hupje? Jij? Waarom?'

'Toen ik aan kwam rijden stond er een plukje uitgebroedde zaadcellen, puisten te knijpen. Je kent ze wel : Capuchon, zonnebril en van die vreselijke akkimakki-herrie.'

'En toen vond jij dat je het goede voorbeeld moest geven?'

'Nou ja, ik had het gevoel dat ik wat positieve energie moest overbrengen', zei ik. Ik wreef onderhand over de pijnlijke spier.

'En, is dat gelukt?', lachte ze. 

'Met de Salvera's op de radio lukte dat niet, dus probeerde ik als een elastiek uit de auto te schieten. En toen ging het mis.'

'Ach jochie toch. Je bent ook veel te oud voor dit soort acties.'

'De duvel is oud!', riep ik gefrustreerd. 

'Je actie bleef toch wel onopgemerkt hoop ik? Voor jou dan.'

'O nee, echt niet. Ze hadden het meteen in de gaten.'

'Werd je uitgelachen? Daar kan ik me namelijk wel iets bij voorstellen', lachte ze.

'Nee, dat niet.'

'Niet? Wat dan?'

'Eén van die gassies kwam vragen of ik hulp nodig had.'

'Kijk, dat is óók jeugd!. Het is niet allemaal negatief.'

'Klopt. Hij vroeg of mijn rollator in de kofferbak lag, en of hij hem er voor mij even uit moest pakken.'

Bart