‘Verkoopt u batterijen?’, vroeg ik aan de dame die gelet op haar blauwe outfitje iets met de Appie te maken kon hebben.
‘Ik heb geen idee meneer. Maar ik neem aan van wel. Misschien ergens bij het vak overig? Lijkt mij logisch.’ Ze glimlachte.
Ik keek en ontdekte geen gemaakte glimlach zoals je wel eens op TV ziet. Valt me vaak op bij het vrouwelijk contingent nieuwslezers. Dat er achter de camera een bord omhoog wordt gehouden met daarop de opdracht “GLIMLACH”.
Nee, deze medewerker had zo’n bord niet nodig. Ze vertoonde een puur natuurlijke lach. Heerlijk om te zien. Wat mij betreft mocht ze zó voor de camera plaatsnemen en het wereldnieuws voorlezen. Het bordje kon dan bij de vuilnis.
‘Overig’, herhaalde ik terwijl ik een voorhoofdrimpel inzette om een nadenk-indruk te wekken. Rimpels doen het vaak goed.
‘Ik zie u denken’, lachte ze.
Bingo! Ze snapte het.
‘Weet u niet waar u de “overig” kunt vinden?’, vroeg ze vriendelijk inclusief de glimlach.
‘Nee, geen idee. Maar u weet dat ongetwijfeld wel.’
‘Hm, ik weet hier ook niet alles te vinden’, vertrouwde ze me zachtjes toe.
‘Niet?’, vroeg ik terwijl ik op mijn horloge keek.
‘Nee hoor, eerlijk gezegd weet ik het echt niet.’
‘Oké, kunt u het niet aan een collega vragen?’, vroeg ik.
‘Dat kan, maar dat gaat wel even duren en of zij dat weet…?’ Glimlach.
Ik zuchtte. Zij hoorde hem.
‘Ja, kan er weinig aan doen. Wij werken namelijk aan de overkant. In de kapsalon.’
Bart
Geen opmerkingen:
Een reactie posten