Tijd

Tijd

'Heb jij even tijd?', vroeg Truus.

'Dat ligt eraan', zei ik. 

'Waar moet dat aan liggen?'

'Aan datgene waar tijd voor moet worden vrijgemaakt.'

'Zwam niet, Bart.'

'Hallo, mijn agenda is overvol', klaagde ik. Ik vond dat ik daar recht op had.

'De mijne ook.'

'Ik snap hem al', lachte ik. 'Je wilt iets van jouw agenda naar de mijne verschuiven.'

'Nee, ik vroeg of je even tijd hebt.'

'Dat bedoel ik dus, Truus. Bij dat soort vragen vrees ik het ergste.'

''Wat doe je toch moeilijk vanmorgen.'

'Ach ja, ben net wakker en dan gaat het alweer over mijn agenda.' Ik slaakte een diepe zucht.

'Man je zit al een uur op je tablet te staren. Hoezo "net wakker"?'

'Truus ik heb gewoon een momentje voor mijzelf nodig.'

'Jij altijd met je momentjes...'

'Wil je trouwens ook koffie?', vroeg ik. Ik heb namelijk bij dit soort gesprekjes altijd een enorme behoefte aan koffie.

'Ja, lekker Bart. Dubbele espresso met een drupje water.'

'Oké, nu heb ik even tijd', zei ik toen we aan de koffie zaten. Wat was er zo belangrijk dat ik mijn agenda op de kop moest zetten?'

Als antwoord bracht ze lachend haar kopje naar haar mond.

'Klus heb je al geklaard en hij smaakt heerlijk.'

Blijkbaar ben ik voorspelbaar.

Bart