Bloed tappen

Bloed tappen

Na een geanimeerd telefonisch consult met mijn huisarts kreeg ik de opdracht om wat bloed af te laten tappen. Dat was nodig om de oorzaak van mijn telefoontje vast te kunnen stellen. Met een “gaan we doen” knopte ik mijn telefoon uit.

‘Wat zei hij?’, vroeg Truus.

‘O, hij wil mijn bloed laten onderzoeken. Doe ik volgende week wel een keer.’ 

Ze greep in.

‘Bart, je gaat vanochtend nog. Dit kan je niet laten wachten.’

‘Moet ik eerst een afspraak maken.’ Ik had nu geen trek in geprik.

‘Dat hoeft niet. Vanaf elf uur kun je zonder afspraak terecht. Kom op, gas op de Lollie!’

Zo kwam ik een uurtje later aan bij de tapperij en stapte binnen. Ze hebben daar meerdere wachtkamers en ik had echt geen idee. Ik stapte dus de eerste de beste wachtkamer binnen en na een “goede morgen” nam ik plaats en graaide een blad van tafel. 

‘Is uw echtgenote soms binnen? Dan mag u wel doorlopen hoor’, vertrouwde een dame naast mij mij toe.

‘Nee hoor’, lachte ik. ‘Mijn echtgenote zit thuis met een kop bouillon te wachten tot ik terug ben. Dat helpt na het aftappen van bloed. Maar vanwaar deze vraag?’

‘O, niks bijzonders, eigenlijk was het gezien uw leeftijd een niet zo slimme vraag’, lachte ze.

Nou ja, had zomaar gekund, toch?’, antwoordde ik vriendelijk.

‘Lijkt mij niet hoor, dit is namelijk de wachtkamer voor zwangere vrouwen.’ 

Bart