Bingo

Bingo

'En Bart, de polsen al een beetje los?', vroeg de langslopende mevrouw Boerstoel. Ik was net bezig met de verhuizing van drie pollen paardebloemen richting klikostal.'

'Polsen los? Ik gebruik een mesje', antwoordde ik terwijl ik het moordwapen toonde.

'Dat bedoel ik niet. Ik bedoel vanavond. De officiële openingsavond van onze buurtvereniging. Jij draait toch de bingo?'

'Vanavond? Bingo? Ik?' 

'Ja, dat vertelde Karin Krul vanmorgen bij de super. Daar zit ze achter de kassa.'

'En hoe komt ze aan die wijsheid?', vroeg ik.

'Ze zei dat jouw Truus dat had voorgesteld en jou zou vragen, dus...'

'Wacht even, ik roep Truus.' Ik was pisnijdig.

'TRUUS', riep ik vanaf de voordeur naar binnen.

'Ja? Is er brand? Gestoken door een brandnetel? Bloed?' Ze verscheen lachend in de deuropening.

'Heb jij aan Karin Krul verteld dat ik vanavond bingo zou draaien?'

'Wie, ik? Hoezo? Ik weet van niks.'

Ik keek haar aan en zag een onschuldige blik in haar ogen.

'Hoe komt ze daar dan bij?'

'Geen idee. Ik heb alleen verteld dat jij ongeschikt bent voor het draaien van een bingo.'

'Ik ongeschikt? Hoezo ongeschikt?'

'Omdat je ooit op de camping in een dronken bui twee setjes bingoballen in de molen had gegooid, toen bent gaan draaien waarna de hele zaal op zijn achterste benen stond.'

'O?', riep mevrouw Boerstoel ontzet. 'En toen?'

'Toen werden we vriendelijk verzocht het terrein vóór het ochtendgloren te hebben verlaten. En dat gaat ons vanavond niet gebeuren.'

Bart