Veegklus
‘Zo langzamerhand niet een keer aan een nieuwe bezem toe?’, vroeg ze lachend.
Ik draaide mijn werktuig om
‘Hij ziet er best nog goed uit, Annie. Dat komt omdat het een speciale uitvoering betreft.’
‘Ja, dat zal’, zei ze.
‘En wat is er speciaal aan?’, vroeg ze nieuwsgierig.
‘De haren slaan de energie op en geven het bij de volgende veegbeweging weer vrij.’
‘Nooit van gehoord. Wij hebben gewoon een ordinaire straatbezem en die bevalt prima.’
‘Nou, maar dan heb je nog nooit met deze turboveger geveegd. Het is een genot. Waarom denk je dat ik elke dag lachend veeg.’
‘Ik zag jou anders net niet lachen.’
‘Komt omdat ik jou aan zag komen lopen’, grapte ik met een afsluitende knipoog.
‘Ja ja ja. Je bent me er eentje.’
‘Wil je even proberen?’, vroeg ik.
‘Ja, is goed.’ Ze pakte hem aan.
‘Veeg maar, dan kan ik even snel naar het toilet. Zo terug.’
Ik wachtte niet af en liep naar binnen.
‘Ben je al klaar met vegen?’, vroeg Truus.
‘Nee, ik heb een hulpje. Ze probeert onze speciale bezem uit.’
‘Bart toch!’, riep ze ontzet.
‘Ze wilde het zelf. Kun jij even kijken of de stoep klaar is? Dan kan ik weer naar buiten.’
Bart
Geen opmerkingen:
Een reactie posten