Een onderzoek

‘Morgen meneer, gaat u lekker boodschappen doen?’, vroeg een dame die bij een versierde statafel vol foldertjes pal voor de ingang van de Super stond.

‘Wat is de bedoeling?’, vroeg ik kortaf. Ik rook onraad.

‘Ik werk voor een onderzoeksbureau’, vertelde ze met een uitgebakken lach op haar gezicht.

‘Ik heb al een zorgverzekering. Fijne dag.’ Ik maakte aanstalten om mijn boodschap te gaan doen, maar dat was iets te gemakkelijk gedacht. 

‘Wij doen onderzoek naar het gedrag van winkelend publiek.’

‘Ik val daar niet onder’, zei ik.

‘Als u hier boodschappen doet, valt u onder “winkelend publiek”, verklaarde ze plechtig.

‘Ik niet.’

‘Ja, u ook hoor. Zal ik u een folder geven? Dan kunt u het op uw gemak thuis doorlezen. Er staat van alles in.’

Ze pakte een folder en wilde hem mij aanreiken. Ik pakte hem niet aan

‘Trouwens, doet u boodschappen voor uzelf?’

‘Nee, voor ene Truus.'

'Kijk, uw partner?'

Ze meende een ingang te hebben gevonden.

'Nee, dat is toevallig ook een onderzoeksbureau.'

'Oooo? En wat onderzoeken die dan?', vroeg ze geïnteresseerd.

'Zij onderzoeken oude spreekwoorden en gezegden. Ik voer nu een opdracht voor hun uit', jokte ik met een stalen gezicht.

'O, wat leuk! En gaat het nu over een oud spreekwoord?'

'Nee, een oud gezegde. 

Soms ben ik hier, 

Soms ben ik daar, 

Soms ben ik bezig en 

Soms ben ik klaar. 

Fluitend liep ik de Super binnen.

Bart