De val

De val

‘Gaat het, mevrouw Hendriksen?’, vroeg toen ik haar op krukken aan zag komen strompelen. Ze hield in bij onze oprit en trok haar pijnlijke been iets op. 

‘Ja hoor, het gaat wel weer een beetje’, zei ze.

‘Een “beetje”? Of gaat het eigenlijk niet?’, vroeg ik.

‘Meneer Bart, ik ben niet van de klaag. Ik ben weer in beweging en dat valt onder de categorie “beetje”’, lachte ze.

‘Fijn, ik hoorde van mevrouw Boerstoel dat u over een houten tafeltje bent gestruikeld?’

‘Ja, het antieke melkkrukje van mijn opa. Die staat altijd naast de bank.’

‘O?, en toch over gestruikeld?’

‘Ja, mijn hulpje had hem aan de kant gezet om te zuigen en vergeten terug te zetten’

‘En toen bent u gestruikeld’, concludeerde ik.

‘Juiste conclusie. Been gebroken.’

‘En hoe lang moet u nog?’

‘Nou, ik ben van plan honderd te worden dus moet ik er nog een kleine twintig.’

‘Ik bedoelde het gips!’

‘O, dat. Nog twee weken en dan mag het eraf.’

‘Goh, Echt vervelend voor u.’

‘Nou voor mij valt het nog mee.’

‘O? Nog meer slachtoffers gevallen?’

‘Ja, het antieke melkkrukje. Dat is overleden.’

Bart