Inzending
‘Moesten ze die kwijt?’, vroeg ik terwijl ik een broodje in mijn mond stak.
‘Een Rapper, naar het songfestival’, probeerde ze te verduidelijken.
‘Wat gaat ie daar doen? Handje van onze inzending vasthouden? Wie gaat er trouwens? Is er al iemand gevonden die over voldoende geld beschikt om de keuze-commissie te plezieren’
‘Bart, die Rapper is onze inzending. Ene Joost Klein.’
‘En wat gaat ie doen? Rapdansen?’
‘Bart, hij gaat rappen. Dat schijnt hij goed te kunnen.’
‘Truus, rappen is dé plaag van de eenentwintigste eeuw. Moest verboden worden. Het is ziekmakend.’
‘Man, zwam niet zo, weet je wel wat een rapper is?’
‘Truus, bij een rapper is de communicatie tussen de linker en de rechter hersenhelft gestoord. Daarom brallen ze van die onzinnige teksten.’
Ik vond dat echt en nam een slokje koffie.
‘Het liedje is nog niet gekozen’, ging ze verder. ‘Dat gaan ze nog doen.’
‘Liedje? Tekstje bedoel je. Hij gaat toch iets voorlezen?’ Wat een gezwam.
‘Hoe dan ook, hij gaat volgens Cornald Maas, dat is een autoriteit op dit gebied, hoge ogen gooien.’
‘Niet te hopen’, vond ik.
‘Hoezo niet? Dat is toch leuk.’
‘Dat is het niet. Als hij zes gooit mag hij nóg een keer. Moet er toch niet aan denken.’
Bart
Geen opmerkingen:
Een reactie posten