Ik keek verbaasd want hij is inmiddels tien. Ik sprak mijn verbazing uit. ‘Geloof jij nog in sprookjes?’, lachte ik.
‘Nee, maar je kunt zo gezellig vertellen’, zei hij zich op voorhand al verkneukelend.
‘Oké dan’, zuchtte ik. ‘Daar komt ie.’
‘Er was eens een Oma, genaamd Oma Truus. En Oma Truus had altijd de gewoonte om Opa aan het werk te zetten. De Opa moest elke dag vegen, boodschappen doen, stofzuigen, afwassen… kortom: Opa was altijd heel erg druk.
Op een zekere dag had Opa er geen zin meer in en zei toen tegen de Oma dat ze het voortaan zelf maar moest doen want Opa was niet voor niks met pensioen.’
‘Wat is pensioen?’, vroeg mijn kleinzoon.
‘Als je met pensioen bent dan hoef je niet meer te werken. Dan krijg je van de regering geld.’
‘Oma ook?’, wilde hij weten.
‘Nee, Oma niet want die is nog niet zo oud.’
'De Oma Truus was eerst nog heel boos, maar toen de Opa het nog een keer goed had uitgelegd was ze het er mee eens en kon de Opa echt met pensioen', besloot ik.
'Vond je het leuk?', vroeg ik.
'Ik mis nog iets, Opa.’
'Wat dan knul?’
‘Je moet nog zeggen dat ze lang en gelukkig leefden.’
‘Nou, dat doe ik nog maar even niet want ik twijfel nog een beetje.’
Bart
Geen opmerkingen:
Een reactie posten