De tuin
‘We moeten binnenkort in de tuin aan de gang’, meldde Truus aan het ontbijt.
Ik schrok en verslikte me spontaan in een stukje beschuit.
‘Wat doe je nou?’, vroeg ze bezorgd.
‘Ik schrok me rot, Truus, wil je me voortaan voorzichtig voorbereiden?’
‘Man, stel je niet aan. Je zal toch echt aan de bak moeten want ik doe het niet alleen.’
‘Schat, ik heb er echt geen verstand van. Ik ben van de plantenbakken op een Haags balkonnetje, drie hoog achter.’
‘Je moet jezelf er wat meer in verdiepen. Dan ga je het vanzelf zien en leuk vinden.’
‘Oké Truus, ik zal mijn best doen’, hoorde ik mijzelf beloven.
‘Zo, die waren er dan al vroeg bij’, zei ik in een poging een positieve opmerking te maken. Ik nam een slok koffie, trok er een tuintechnisch gezicht bij en wachtte vol verwachting op een reactie.
‘Toch redelijk normaal om deze tijd hoor’, vond ze.
‘Hoe laat is het dan?’
Ze keek op de klok. ‘Negen uur, hoezo?’
‘Hmm, dat vind ik zelfs voor krokussen toch behoorlijk aan de vroege kant.’
Bart
Geen opmerkingen:
Een reactie posten