Eksteroog

Eksteroog

'Ik denk niet dat wij dat verkopen', antwoordde de verkoopster op mijn vraag naar eksteroogpleisters. 'Daarvoor moet u toch echt bij de drogist zijn.'

'Houd u er wel rekening dat pleisters niet zaligmakend zijn?'

'Dat hoeft ook niet, ik zit niet op een zaligverklaring te wachten.'

Ze lachte. 

'Dat bedoelde ik niet hoor. Ik bedoel dat u in zulke gevallen beter even bij een pedicure langs kunt gaan. Die helpen u er zo vanaf.'

'Doet erg zeer', zei ik op gedempte toon.

'Welnee. Doen ze pijnloos met een freesje. Verdwijnt hij als sneeuw voor de zon.'

'Maar wel duurder dan pleisters', stelde ik vast.

'Klopt, maar verlost raken van pijn is ook wat waard, toch?'

'Dat is zo', gaf ik toe.

'Mijn zus is pedicure. Ze heeft een eigen praktijk.'

'O? En waar is dat dan?', vroeg ik.

'Wacht, ik geef u een foldertje.' Ze liep een gangetje in en keerde terug met een kleurrijk A4tje met daarop naam, adres van de praktijk inclusief een foto van een zeer prettig uitziende dame.

'Is dat uw zus?', vroeg ik.

'Ja, mooie folder hè? U kunt haar zo bellen voor een afspraak.'

Ik keek nog eens goed. Ik was het met haar eens: Pleisters zijn inderdaad niet zaligmakend.

Bart