‘Goh Bart, ik zie iets aan je maar kan het niet thuisbrengen’, klonk de conclusie van mevrouw Boerstoel. Ik liep haar bij de Super tegen het lijf.
‘Dat hoeft ook niet, dat thuis brengen doe ik zelf’, lachte ik.
‘Nee, zonder dollen, ik zie echt iets aan je. Nieuw gebit?’
‘Nee hoor, en ik heb mijn lippen ook niet op laten spuiten.’
‘Ben je soms afgevallen?’, gokte ze
‘Misschien een paar honderd gram, maar dan houdt het wel op hoor!’
‘Ah… kijk, dus ik zag toch wat. Meteen met het nieuwe jaar gestart?’
‘Ach ja, goede voornemens hè!’, lachte ik.
‘Ja, die heb ik ook. Elk jaar weer. Sjaak zei nog: gaan we weer over op rauw?’
‘En lukt het een beetje?’, vroeg ik terwijl ik het antwoord wel wist.
‘Ach weet je, ik ben vijftien Januari jarig. De periode vanaf nieuwjaar is dan te kort.’
‘Ga je de zestiende toch verder?’, zei ik.
‘Ach nee, probeer het volgend jaar weer opnieuw.’
‘Dat kan natuurlijk ook.’
‘Maar jij bent dus op dieet. En met resultaat!’, stelde ze vast.
‘Ach ja, je moet iets’, blaatte ik.
‘En wat voor een dieet volgen jullie dan?’, vroeg ze nieuwsgierig.
‘Wij volgen het tomatendieet. Heel effectief!’
‘Tomatendieet? Wat is dat dan precies?’
‘Het is echt een geweldig dieet. Je mag dan alles eten, behalve tomaat. En laat ik die nou ook nog niet lusten ook!’
Bart
Geen opmerkingen:
Een reactie posten