Spanning

Spanning

'Wat ben je toch aan het doen?', vroeg Truus vanuit de deuropening van de garage.

'Ik ben noodgedwongen aan het opruimen', riep ik. 

'Ik zocht een speciaal schroevendraaiertje. Een zogenaamde spanningzoeker.'

'Is er geen spanning dan?', vroeg ze.

'Dat weet ik niet.'

'Waarom niet?'

'Waarom denk je dat ik dat dingetje nodig heb', mopperde ik. 

Het was weer zo'n A-technisch gesprek tussen een A-technische vrouw en een technische man.

'Ligt hij niet in de tas?', vroeg ze hulpvaardig.

'In de koffer bedoel je', zei ik geërgerd.

'Als jij dat uitgezakte verzamelding als koffer wel betitelen...'

'Schat, daar zit mijn hele technische historie in. Beetje respect graag.'

'Dat dingetje zit er dus niet in', constateerde ze droogjes.

'Nee, dat is er dus uit en daarom ben ik nu aan het opruimen.'

'Best nodig', vond ze.

'En, heb je de spanning weer gevonden?', vroeg ze uurtje later in de keuken.

'Nee, hij is weg.'

'Raar, hoe ziet hij eruit?'

'Als een schroevendraaier. Tien centimeter, handvat doorschijnend en als je goed kijkt zie je een lampje.'

'O, een schroevendraaier. Eh, die ook handig zijn als je iets uit een gaatje moet pulken.'

'Dat weet ik dan niet. Hoezo?', vroeg ik.

Ze trok de keukenla open.

'Je bedoelt toch niet deze? Ze hield mijn spanningzoeker hoog.'

'Gloeiende gloeiende. Waarom ligt dat ding hier?', vroeg ik nijdig.

'Omdat ik moest pulken!', riep ze.

'Nou bedankt!'

'Ja, jij ook bedankt', zei ze.

'Hoezo bedankt?', wilde ik weten.

'Dat je eindelijk die zooi in de garage hebt opgeruimd. Weet je eigenlijk wel hoe lang ik naar dit ding heb moeten zoeken?'

Bart