De duik

De duik

‘Hoi, mag ik jou iets vragen?’, vroeg ik aan het winkelmeisje. Ze keek me vriendelijk en met een enorme frisheid aan. Ik vermoedde dat ze vanwege het nieuwe jaar een nieuwjaarsduik in zee had genomen. In gedachten zag ik haar in een door Unox gesponsorde bakpakje het ijskoude noordzeewater inspringen. Ook hoorde haar ‘heerlijk’ roepen tegen haar vriendje die met een badjas klaar stond om haar liefdevol op te vangen en warm te wrijven.

‘Jazeker mag dat’, zei ze.

‘Fijn. Verkopen jullie ook echte mandarijntjes?’

‘Ja hoor’, riep ze vrolijk. ‘We hebben ze zelfs in de bonus.’

‘In de bonus? Je bedoelt één netje halen, twee betalen?’

‘Ja, klopt.’

‘Die vinden wij niet zo lekker’, zei ik.

‘O? Dat kan natuurlijk. Mijn moeder vindt ze heerlijk’, vertrouwde ze mij toe. ‘Kwestie van smaak.’ Ze keek nu heel vriendelijk.

‘Ja, maar ik heb altijd het idee dat bij deze aanbieding goede en slechte mandarijntjes worden gemixed.’

‘O? Dat kan ik mij niet voorstellen hoor!’, geitte ze. 

‘Maar er zijn ook andere mandarijntjes.’ Ze pakte een netje.

‘Deze zijn niet doorgefokt?’, vroeg ik.

‘Hahaha, nee hoor. Trouwens u zei het verkeerd. Het is tweede gratis. Niet “één halen twee betalen”. Dat zei u.’

‘Kijk, jij bent wakker!’, riep ik.

‘Kan ook niet anders’, lachte ze. ‘Ik heb gisteren mee gedaan aan de nieuwjaarsduik in de Noordzee.’

Bart