‘En Bart, de kerstboom al staan?’, vroeg mevrouw Meijer. Ik trof haar bij de kaasboer die eens in de maand in onze straat, zijn waren komt verkopen.
‘Nee, nog niet. Ik hoorde van Truus dat hij zondag wordt geplaatst.’
‘O? Werken jullie met een schema?’, lachte ze.
‘Ja, en mijn Truus voert de regie. Ik heb weinig in te brengen.’
‘Gaan we klagen?’
‘Nee, niet klagen. Ik schik in mijn lot.’
‘Goh, dan mag Truus toch niet klagen met zo’n man onder het dak.’
‘Officieel mag ze dat ook niet. Maar onofficieel…. Ach, zo gaan de dingen.’ Ik trok een beteuterd gezicht. Altijd leuk zo’n gesprekje.
‘Weet je Bart, ik voel enige jaloezie opborrelen. Mijn Florus zit toch wel heel anders in elkaar hoor. Dat vereist soms enig tact. Hij was voor zijn pensioen manager en soms heeft hij het idee nog steeds die rol te moeten spelen.’
‘O nee, ik krijg de kans niet, mevrouw Meijer. De enige regie die ik heb is over de oprit. Ik bepaal het veegmoment. Maar dat geeft mij dan ook wel veel voldoening. Zo kan ik de buurt een beetje in de gaten houden.’ Ik gaf haar een knipoog.
‘Goh, Bart toch. Jij lijkt mij nou niet bepaald een persoon die zich het kaas van het brood laat eten.’
‘Hm, schijn bedriegt, mevrouw Meijer. Waarom denkt u dat ik hier bij de kaasboer sta?’
Bart
Geen opmerkingen:
Een reactie posten