Klachten

Klachten

'De buurt vraagt zich af of er met jou wat aan de hand is', vertelde Truus nadat ze de boodschappentas met een zucht op het aanrecht had geplaatst.

'En wie is de buurt?', vroeg ik quasi belangstellend.

'De medemens hier uit de straat.'

'En waarom vragen ze zich dat af?'

'Omdat je de laatste tijd zo naar doet tegen buurtgenoten. Mevrouw Vloet, van dat hondje Wolkje, begon er over. Het schijnt dat je gisteren beetje raar hebt gedaan.'

'Ging over dat klotehondje. Die tikte zo irritant met een te lange nagel op de straatkeien. Dan denk ik bij mijzelf: doe er wat aan.'

'En die man van Roemer heb je voor gek verklaard. Omdat hij je feliciteerde met je verjaardag.'

'Hij dramde door. En dat moet hij niet doen. Verder nog iets? Of kan ik op de totaalknop duwen', vroeg ik.

'Misschien moet je gewoon een beetje rustiger leven en wat meer respect tonen voor de medemens.'

'Zat Krul achter de kassa?', vroeg ik.

'Hoezo? Ik heb het over jouw gedrag. Niet over Krul.'

'Maar zat ze er?', vroeg ik nu wat steviger.

'Nee, hoezo?'

'O, nee, zomaar.' 

Ik zag het lijk al drijven. Dat die roddeltante er ook iets van vond.

'Is ook zoiets. Je maakt je zo vreselijk druk over Karin Krul. Dat valt ook op en vindt men irritant.

'Hm, ik vroeg alleen maar of ze aan de kassa zat.'

'Nee, ze zat niet aan de kassa, Bart. Ze had pauze.'

'Gelukkig maar', zuchtte ik.

'Inderdaad, had ze teminste tijd om even mee te kletsen.'

Bart