Engeltjes

Engeltjes

‘Hoi Bart, nog de laatste kerstinkopen doen voor Truus?’, vroeg mevrouw Boerstoel toen ik haar tegenkwam bij de Super.’

‘Nee, ben hier voor mijzelf. Ik zoek poets.’

‘Poets?’, vroeg ze.

‘Ja, ik heb ooit van mijn moeder een engeltje gekregen voor in de boom. En daar moet een poetslap overheen. Ze is wat dof.’

‘O wat leuk, een engeltje’, riep ze vrolijk.

‘Ja, ze hangt met een haakje tussen haar achtervleugeltjes aan de boom.’

‘Achtervleugeltjes?’

‘Ja, dat was toen nog.’

‘Toen? Hoe oud is ze dan?’

‘Kan wel zestig jaar zijn. Een leuk antiek engeltje. Zo grappig!’

‘Achtervleugeltjes’, mijmerde ze. ‘Ze hebben toch allemaal vleugels op de rug?’

‘Nee, bij de moderne engeltjes zitten ze aan de voorkant. Kunnen ze beter manoeuvreren. Daar hangen er trouwens ook twee van in de boom.’

‘Nou, dan heb je flink wat poets nodig’, lachte ze.

‘Nee hoor ik mag alleen die met die rugvleugels poetsen. Dat is veilig. Die anderen mag ik niet aanraken. Die zijn nog maagdelijk. En dat wil Truus graag zo houden.’

Bart