Afrikaantjes

'Goedemorgen Bart.' 

'Ook goede morgen mevrouw Boerstoel. Zo vroeg al aan de wandel?'

'Wedervraag: zo vroeg al aan het schoffelen?' Ze lachte vrolijk.

'Jazeker, dat moet ook.'

'Hahaha, heeft Truus je aan het werk gezet?'

'Nee, dit is puur eigen initiatief. De Afrikaantjes moeten altijd voordat de zon fel gaat schijnen beschoffeld worden.'

'Hoezo? Ik heb ook Afrikaantjes in de tuin, maar die schoffel ik nooit.'

'Nou, het ligt eraan uit welk deel van Afrika ze komen. Welke heeft u?'

'Goh, Bart, ik zou het echt niet weten. Ik heb ze hier bij het tuincentrum gehaald.'

'Dan zijn dat de West-Afrikaanse. Dat wordt oppassen, mevrouw Boerstoel. Die zijn heel gevoelig.'

'Hoezo gevoelig? Hoezo gevoelig?'

'Voor de West-Afrikaanse steekworm. Dat zijn miniscule wormpjes en die nestelen zich in de wortels. Begin september worden die actief.'

'En wat dan?', vroeg ze.

'Dan worden ze gestoken en verdwijnt de kleur.'

'O? En wat kan ik eraan doen?', vroeg ze verontrust.

'Het beste kunt u ze met een borsteltje licht afborstelen. Daar kan de steekworm niet tegen.'

'Goh, dat wist ik echt niet. Fijn dat we een groene buurman in de buurt hebben.'

‘Hebben we een groene buurman in de buurt?’, vroeg Truus die de tuin in kwam lopen.

‘Ja, jouw man. Hij waarschuwde me net voor de West-Afrikaanse steekworm.’

‘Ja, inderdaad. Pas maar op dat je niet gestoken wordt’, lachte Truus. 

‘Steekt hij ook mensen?’

‘Jazeker, Bart is er ook door gestoken. Hij kraamt sindsdien alleen nog maar onzin uit.’

Bart