‘Vroeger was het songfestival nog een echt festival’, riep de dame in bed twee, pal naast mij nadat zij vernam dat ene Joost Klein ons land gaat vertegenwoordigen in Zweden.
‘Inderdaad, verzuchtte de dame in bed drie. ‘Toen Connie Palmen nog zong.’
‘Connie? Nee, dat was Annie.’
‘Nee hoor, Annie kon niet zingen, Connie was in dat gezin de zangeres.’
Bed vier deed nu ook een duit in het zakje.
‘Klopt, zij was getrouwd met die van van Mierlo.’
‘Je bedoelt de politicus?’
‘Ja, en die had iets met een schrijfster. Volgens zeggen dus die Annie van jou.’
‘Onzin’, vond bed twee. Dat was Annie de Reuver. En die werd later rechter.’
‘Hoe komt u daar nou bij, dat was Corrie Brokken.’ Bed vier wist het zeker.
‘Maar Greetje Kouffeld zong toch ook? Deed die niet iets met Connie? Een duet op het songfestival?’, opperde bed twee.
‘Nee, dat waren de Salvera’s’, riep bed vier.
‘Wie zijn de Salvera’s?’, vroeg twee.
‘Zangeressen. Die deden het met de Palmen.’
‘Hoe kom je er bij?’, zuchtte drie.
‘Meneer Bart, zegt u eens iets. Met wie zongen de Palmens op het songfestival?’
Ik dacht even wijs na.
‘Ik denk met Kees Schilperoort.’
Bart
Geen opmerkingen:
Een reactie posten