Een opstapje
'Hoi', blaatte ze terug.
Ze had een leuk gezichtje waar zelfs een oude chagrijn vrolijk van zou worden.
'Kan ik u helpen? Ik zie u zoeken.'
Kijk, daar hou ik nou van. Personeel wat vanuit zelfontbranding hulp aanbiedt.
'Jazeker, mijn echtgenote is de laatste jaren wat gekrompen en nu kan ze niet zo goed meer bij de bovenste plank in de klerenkast. Ik zoek dus iets van een opstapje.'
Ik keek haar verwachtingsvol aan.
'Een opstapje. Die hebben wij. Loopt u maar even mee.'
Ze laveerde tussen de volgepakte schappen door naar de afdeling "overig" bukte en keerde terug met in haar hand een wit-plastic opstapje met vier pootjes. Ik bekeek het ding en stelde vast dat hij aan mijn verwachting voldeed.
'Kijk, een mooi stevig dingetje', zei ik blij.
Ze knikte vrolijk. Haar blonde paardenstaartje wuifde optimistisch op het geknik mee.
'Deze neem ik', besloot ik. 'Maar eh... verkopen jullie ook een bijpassend afstapje?'
'Een afstapje', herhaalde ze mijn woorden.
'Ik geloof het niet maar ik vraag het even aan mijn chef.' Ze verdween ergens tussen een stapel dozen.
'Helaas meneer, afzonderlijke afstapjes hebben wij niet. Maar volgens mijn chef is deze daar ook prima voor geschikt. Zal ik dan maar een tweede voor u pakken?'
Bart
Geen opmerkingen:
Een reactie posten