‘Hé Bart, mag ik jou wat vragen?’, vroeg mevrouw Boerstoel die ik bij de Super tegen het lijf liep. ‘Ik wilde eigenlijk even bij jullie aanbellen maar nu ik je tegenkom kan het natuurlijk ook nu.’
‘Brandt los, Ruth’, nodigde ik haar uit terwijl ik op mijn horloge keek.
‘Heb je haast?’, vroeg ze. ‘Dan laat maar hoor.’
‘Nee hoor, maar het is half tien en Karin Krul zit vanaf tien uur achter de kassa.’
‘Ahhh, ik snap hem al.’ Ze gaf een knipoog.
‘Maar stel je vraag’, nodigde ik haar uit.
‘We zitten met een probleempje, Bart. Onze kleinkinderen komen op 5 december sinterklaas vieren en we hadden daarvoor de Sint uitgenodigd. Maar die belde af. Zijn vrouw ken je wel. Dat is Roos van de straat hierachter. Ze is hoogzwanger en kan elk moment bevallen.’
‘Weet de Paus daarvan?’, lachte ik.
‘Geen idee, maar we zitten nu zonder. En we kunnen niet zo snel een ander krijgen.’
‘En nu wil je vragen of ik voor Sint wil spelen?’
‘Nou nee, dat lijkt me geen optie. Jij bent niet bepaald de persoon die wij als Sint voor ons zien.’
‘O? Ik heb anders jarenlang voor Sint gespeeld. Zelfs op scholen.’
‘Klopt, onze zoon heeft jou meegemaakt. Hij heeft het er nóg over. Vandaar.’
‘Maar wat is nu concreet de vraag?’, vroeg ik.
‘Tja, wil jij als de vliezen breken, de zwangere een lift naar het ziekenhuis geven? Dan kan de Sint gewoon komen.’
Bart
Geen opmerkingen:
Een reactie posten